บทที่สี่ร้อยเก้าสิบหก

พอลลี่

ทันทีที่ได้ยินเสียงประตูด้านล่างปิดกระแทกดังปัง ฉันก็ปล่อยลมหายใจสั่นเทาออกมาแล้วกรีดร้องอัดหมอน น้ำตาร้อนผ่าวเอ่อขึ้นมาแผดเผาอยู่หลังดวงตา ขณะที่ฉันปลดปล่อยความผิดหวังอันเจ็บปวดรวดร้าวออกมาผ่านเสียงกรีดร้องโหยหวนราวกับสัตว์ป่า มันเจ็บปวดยิ่งกว่าที่ฉันจินตนาการไว้มาก เจ็บจนแทบขยับตัวไม่ได...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ