บทที่ 15 นางชีหรือ

หรู่อี้หลบตาผู้เป็นนาย พร้อมก้มหน้าลงยืนนิ่งอยู่หน้าเตียงด้วยอาการลังเลที่จะเอ่ยปากพูด หญิงสาวกำลังคิดทบทวนว่าควรพูดอย่างไร จึงจะถนอมความรู้สึกของผู้เป็นนายให้มากที่สุด

“คือว่า….”

“ไม่ต้องบอกแล้ว…เดี๋ยวข้าไปดูเอง”

ร่างงามก้าวลงจากเตียงเพื่อเดินออกไปดูด้านนอก แต่หรู่อี้ขยับมาขวางเอาไว้เสียก่อน คิ้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ