บทที่ 2 ภาพบาดตา

“เจสก็มีความสุขที่สุดเลยค่ะ พี่ราฟ แต่เราต้องแอบทำแบบนี้อีกนานแค่ไหนคะ เจสเบื่อแล้วที่ต้องรอให้พี่ถิงถิงไม่อยู่ เราถึงมีอะไรกันในห้องนี้ได้”

หญิงสาวทำน้ำเสียงกระเง้ากระงอดด้วยความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ทำให้ชายหนุ่มขยับตัวรวบกอดร่างอวบอิ่มเข้าแนบอกมากขึ้น ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่า

“แบบนี้แหละจ้ะ…พี่ชอบมันตื่นเต้นดี” พูดจบ ราฟาเอลก้มลงจูบปากเย้ายวนนั้นอีกครั้ง เพลงรักของทั้งคู่เกิดขึ้นอีกรอบ และครั้งนี้ดูเหมือนจะเร่าร้อนกว่าหลายเท่าตัว

ทุกคำพูดและการกระทำมันตกอยู่ภายใต้สายตาเจ้าของห้องตัวจริงที่ยืนมองอยู่เงียบ ๆ ภายใต้เงามืด โดยคนบนเตียงไม่ได้ทันสังเกตเห็น เพราะกำลังมีความสุขกับบทรักอันร้อนแรงกันอยู่ จนไม่นึกถึงสิ่งที่กระทำอยู่นั้นมันถูกหรือผิด

น้ำตาที่ควรจะไหลออกมามันกลับเหือดแห้งไปตอนไหนไม่รู้ หลี่ถิงยืนมองน้องสาวแท้ ๆ กับสามีระเริงรักกันอย่างถึงพริกถึงขิง ใจของเธอชาหนึบไปหมดจนไม่มีแม้แต่แรงจะขยับตัว เสียงของคนทั้งคู่ดังระงมไปทั้งโสตประสาท บ่งบอกถึงความหฤหรรษ์ของสามีกับน้องสาวของตัวเอง เวลานี้ ต่อให้เอามีดมากรีดลงกลางใจก็คงไม่เจ็บปวดเท่ากับภาพที่เห็นอยู่ตำตาในตอนนี้

‘ฉันพลาดอะไรไป หรือฉันบกพร่องตรงไหนกัน’

“อ๊า…เร็วอีก อ่า”

เจสซิก้าร้องเสียงกระเส่า เร่งเร้าฝ่ายชายให้เพิ่มความเร็วในเกมสวาท

สองร่างกอดรัดสลับกับท่วงท่าแห่งความหฤหรรษ์ โดยเวลานี้ ร่างบางของหลี่ถิงได้ยืนมองอยู่ไม่ห่างจากเตียงนอนที่ราฟาเอลกับเจสซิก้ากำลังทำกิจกรรมกันอยู่

“ตื่นเต้นมากไหมค่ะ ราฟ…เจส…” เสียงหวานดังขึ้นจากทางด้านหลังของราฟาเอล

“อืม…มาก”

เสียงครางตอบรับของชายหนุ่มทำให้หลี่ถิงปวดใจเป็นที่สุด และตอนนี้ เอวสอบของชายหนุ่มยังคงขยับถี่ มันไม่ได้หยุดลงอย่างที่เธอคิดเลยสักนิด แต่กลับขยับโยกเร่งเร้ามากกว่าเดิม

ราฟาเอลเกิดเอะใจกับคำถามที่เขาตอบไป เพราะในเมื่อคนที่อยู่ใต้ร่างเขาไม่ได้เป็นคนเอ่ยถาม แล้วใครกันล่ะที่พูด ก่อนจะหันหน้าหาที่มาของเสียง แต่ก่อนที่จะทันได้พูดอะไรออกมา

พรึ่บ!

“อ๊า…เฮ้ย! มาได้ยังไง ถิงถิง!!”

สองร่างที่กำลังกอดรัดกันอยู่ต่างเด้งออกไปคนละทาง เมื่อไฟสว่างขึ้นพร้อมคำถามจากเจ้าของห้อง ทั้งคู่ต่างลนลานเข้าไปอยู่ภายใต้ผ้าห่ม

เจสชิก้าเริ่มบีบน้ำตาให้พี่สาวทันที สายตาของคนเป็นพี่ได้แต่มองเธอด้วยความสมเพช

น้องสาวที่เธอรักมากกลับเป็นผู้หญิงที่มาใช้สามีร่วมกับเธออย่างนี้น่ะหรือ หากคืนนี้ผู้หญิงที่มีอะไรกับสามีของเธอเป็นคนอื่น มันอาจจะเจ็บน้อยกว่านี้ แต่นี่คือคนที่เธอรักมากทั้งคู่ กลับกลายเป็นคนที่แทงข้างหลังเธอได้อย่างเลือดเย็นที่สุด

“ที่รักฟังผมก่อนนะ ผมอธิบายได้”

ราฟาเอลไม่คิดว่าภรรยาจะกลับมาในคืนนี้ สายตาของชายหนุ่มมองเลยไปที่มือของเธอ มันมีกล่องของขวัญผูกโบดอกใหญ่ เขาจึงเข้าใจได้ในทันทีว่าทำไมหลี่ถิงถึงได้มายืนอยู่ตรงนี้ เขาลืมไปได้ยังไงกัน ว่าหลังเที่ยงคืนมันคือวันใหม่ และเป็นวันครบรอบแต่งงานของเขาและเธอ

ถ้าจะถามว่าระหว่างหลี่ถิงกับเจสซิก้าเขารักใคร แน่นอนว่าเขารักทั้งสองคน เพราะความต่างของสองพี่น้องทำให้เขารู้สึกว่ามันเติมเต็มเขา

ได้เป็นอย่างดี คนพี่เวลาทำงาน เธอดูร้อนแรง แต่ตัวตนจริง ๆ ของหลี่ถิง

กลับอ่อนหวานน่าทะนุถนอม ต่างจากคนน้องที่ดูอ่อนหวานเรียบร้อย แต่เวลาอยู่บนเตียงกลับร้อนแรงจนเขาติดใจ จนเรียกได้ว่าตัวเขาหลงใหลในรสสวาทของเจสซิก้าเลยทีเดียว

“ไม่จำเป็นค่ะราฟ เชิญตามสบายนะคะ ฉันขอตัวก่อน” หลี่ถิงได้เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วในตอนนี้

นับตั้งแต่เธอมั่นใจแล้วว่าสามีทำอะไรกับใครอยู่บนเตียงของเธอ จะให้ร้องไห้ฟูมฟายต่อหน้าคนทั้งคู่ ไม่มีทางที่คนอย่างเธอจะแสดงความอ่อนแอออกมาให้คนทรยศหยามน้ำใจหรือดูถูกได้เป็นเด็ดขาด

สำหรับคนอย่างเธอนั้น แม้ในใจมันแทบจะทนไม่ไหวแล้วก็ตามทีก็จะไม่มีวันให้คนที่ทำร้ายเธอได้เห็นน้ำตาแม้แต่หยดเดียว หลี่ถิงทำเพียงกลืนก้อนสะอื้นกลับลงคอไป แล้วเชิดหน้าอย่างมีศักดิ์ศรี

“พี่คะ เจสขอโทษ คือ…เจสไม่ได้ตั้งใจ”

เจสซิก้ายังคงซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม โผล่แค่ใบหน้าออกมาเพื่อมองพี่สาวด้วยความสำนึกผิด แท้ที่จริงในใจของเธอนั้น ไม่ได้รู้สึกอะไรสักนิดเดียว มันคือชัยชนะที่เธอรอคอยมานาน

เจสซิก้ารู้ว่าพี่สาวไม่ได้ไปนอนที่บ้าน เพราะแม่ของเธอได้โทร.มา

ชวนให้ไปค้างที่บ้านบ้าง เธอจึงแกล้งถามแม่ว่า แล้วคืนนี้ พี่สาวไม่ได้กลับไปนอนกับพ่อแม่หรือยังไง เธอจึงได้คำตอบมาว่าพี่สาวไม่ได้กลับบ้านอย่างที่บอกราฟาเอล

เธอจึงใช้โอกาสนี้ออดอ้อนขอชายหนุ่ม เพื่อมานอนค้างกับเขา ซึ่งปกติเธอกับราฟาเอลจะชอบทำเวลาที่พี่สาวต้องไปทำงานยังต่างเมืองหรือไปไกลถึงเมืองนอก เธอกับราฟาเอลทำแบบนี้มาตั้งแต่พี่สาวกับชายหนุ่มยังไม่แต่งงานกันด้วยซ้ำไป

“นี่เหรอที่บอกว่าไม่ได้ตั้งใจ ยังทำกันถึงขนาดนี้ แล้วถ้าตั้งใจจะเป็นแบบไหนเหรอเจส!”

น้ำเสียงเย้ยหยันของหลี่ถิงทำให้ใบหน้าของเจสซิก้าถึงกับชาหนึบเหมือนถูกพี่สาวตบลงมาบนใบหน้าสุดแรง

บทก่อนหน้า
บทถัดไป