บทที่ 31 เขตปลอดภัย

พิมพิชญารู้สึกว่า…เธอหายใจได้ไม่เต็มปอด ไม่ใช่เพราะบาดแผลที่ศีรษะ

แต่เพราะความเงียบที่บีบรัดรอบตัวจนแน่นเกินไป

รถคันใหญ่หยุดลงกลางถนนสายเปลี่ยว ไร้ไฟถนน ห่างไกลจากเสียงเมือง มีเพียงเสียงเครื่องยนต์ดับลงช้า ๆ เหมือนโลกทั้งใบถูกกดปุ่มหยุดพร้อมกับรถคันนั้น

“ถึงแล้วครับ”

ตอนที่คนของโชติเปิดประตูให้ ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ