บทที่ 17 บทที่ 16 มีเจ้าของ

บทที่ 16 มีเจ้าของ

@เช้าวันต่อมา

สายฟ้านั่งเท้าคางมองแก้วนมร้อนๆอยู่ตรงหน้าอย่างเป็นกังวล นิ้วชี้เรียวยาวเขี่ยขนมปังอบกรอบในจานเล่น สายตาเหม่อลอยอย่างไร้จุดหมาย

"เฮ้อ~" เธอถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วลุกขึ้นทั้งที่นมกับขนมปังที่แม่ณิดาเอามาให้ยังอยู่สภาพเดิม "สายฟ้าทำไมไม่กินอะไรรองท้องก่อนหืม~"

...