บทที่ 3 บทที่ 2 เด็กช่างถาม
บทที่ 2 เด็กช่างถาม
"อื้อ...!!" เด็กสาวกำชายเสื้อยืดเขาไว้แน่น เมื่อเขากดริมฝีปากลงมาอีกครั้ง เธอเบิกตากว้างพร้อมกับกระพริบถี่ๆ เมื่อสติสัมปชัญญะกลับคืนมาสายฟ้าก็รีบถอยห่างจากเขา
"จะจูบกันได้ต้องเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอ?" คำถามไร้เดียงสาของสายฟ้า สร้างเสียงหัวเราะให้มนัส เขาบีบปลายคางมนเบาๆอย่างนึกเอ็นดูกับคำถามที่เธอถามเขา
"งั้นคนที่จูบกับก็ต้องเป็นแฟนกันหมดสิคะ?" มนัสเท้าเอวถาม ก่อนจะหมุนตัวเดินมาที่รถยนต์หรูที่จอดอยู่ลานจอดรถข้างผับ ทว่าเสียงของเด็กสาวทำให้เขาต้องหยุดชะงัก แล้วค่อยๆหันกลับมาเลิกคิ้วให้เธอ
"พี่นัทจะกลับแล้วเหรอคะ?" เธอถามเขาเสียงเบา พร้อมกับเดินเข้าไปหาทั้งที่ร่างกายยังโอนเอนอยู่ มนัสไม่ได้ตอบคำถามเธอ แต่เขากลับหันหลังแล้วเดินมาที่รถ
"ฟ้า~" เสียงของยูริทำให้สายฟ้าต้องหันหลังให้เขาแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น
"แก...ฉันขับรถไม่ไหวหรอก ฉันโทรเรียกพี่ชายมารับแล้วอะ" สายฟ้าทำหน้างงๆ ก่อนจะหันกลับไปมองคนที่เธอเพิ่งเดินหันหลังให้เขาอย่างชั่งใจ "เดี๋ยวพี่ชายแกเห็น มีหวังฉันซวยแน่ยูริ" ยูริทำหน้าลำบากใจ
"แล้วแกจะให้ฉันกลับยังไง?" สายฟ้าขมวดคิ้วถามเพื่อนรักอย่างมึนงง ก่อนจะหมุนตัวกลับแล้วเดินตรงมาหาชายหนุ่มเจ้าของใบหน้าคมคาย
"ฟ้าเดี๋ยว~" สายฟ้าเดินโอนเอนมาหยุดยืนอยู่ข้างประตูรถฝั่งคนขับ พร้อมกับเคาะกระจกรถเบาๆ ทำให้เจ้าของรถต้องลดกระจกลง เขาขมวดคิ้วมองเด็กสาวที่ยืนทำหน้าละล่ำละลักอยู่ ก่อนจะสะบัดมือบอกให้เด็กสาวถอยออกห่างจากประตูรถ เพื่อที่เขาจะเปิด
"ว่าไงคะ เดินกลับมาหา?"
"หนูขับรถกลับบ้านไม่ได้ค่ะ ไม่มีใบขับขี่..." มนัสเลิกคิ้วขึ้นเพื่อให้เธอพูดต่อ "พี่ช่วยขับรถไปส่งหนูได้ไหมคะ" สายฟ้าไหว้วานเขาเสียงหวาน มือบางเย็นเฉียบยกขึ้นมาบีบท่อนแขนเขาอย่างถือวิสาสะ
"เธออายุเท่าไหร่?" หรี่ตามองพร้อมกับกอดอก เมื่อคนตรงหน้ายังไม่ยอมตอบคำถามเขา เขาเลยหยิบมือถือเครื่องหรูขึ้นมาพร้อมกับยื่นมันไปตรงหน้าเด็กสาว
"อะ...อะไรคะ?"
"เอาเบอร์โทรแม่เธอมา เบอร์พ่อเธอก็ได้ฉันจะโทรบอกให้เขามารับเธอ จะได้รู้ว่าลูกสาวตัวน้อยหนีเที่ยว"
"ไม่ได้นะคะ ทำแบบนั้นไม่ได้ขืนป๊ารู้มีหวังโดนตีขาลายแน่" มนัสแค่นหัวเราะในลำคออย่างนึกขำกับคำอ้อนวอนของเด็กสาว เขาเก็บมือถือไว้ในกระเป๋ากางเกงยีนส์สีดำตัวโปรด แล้วเปิดประตูรถหรู พร้อมกับก้าวขึ้นไปบนรถ
"ขึ้นรถ" มนัสสะบัดหน้าไปทางประตูรถฝั่งที่นั่งข้างคนขับ แล้วเลื่อนกระจกรถขึ้นทันที สายฟ้าทำหน้างงๆ เมื่อสักครู่เขาดูเหมือนไม่อยากไปส่งเธอเลย
สายฟ้าก้าวเข้าไปในรถที่มีความสูงเพียงแตะหลังเท้าด้วยความยากลำบาก ด้วยชุดที่สวมใส่มันสั้นเกินไป มนัสที่กำลังมองอยู่ก็ถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะถอดเสื้อยืดตัวเก่งที่สวมใส่โยนมันให้เธอ
"...!!" ทันทีที่นั่งลงได้ สายตาก็ปะทะกับรอยสักที่หน้าอกแกร่งของเขา รอยสักรูปเทพีถือถ้วยอะไรสักอย่าง รอยสักเลยมาถึงต้นแขนของเขา แต่ในจังหวะที่เขาเอี้ยวตัวไปดึงสายเข็มขัดนิรภัยเธอก็เห็นรอยสักเต็มแผ่นหลังของเขา สายฟ้ากระพริบตาปริบๆ แล้วนั่งมองเขาเงียบๆ
"จะมองอีกนานไหม"
"..." รีบหลุบตามองมือตัวเองที่กำเสื้อยืดเขาอยู่ เธอเสมองไปทางอื่นเมื่อโดนมองกลับ "เธอยังไม่บอกฉันเลยว่าเธออายุเท่าไหร่" คนโดนถามยังนั่งนิ่ง ไม่ยอมหันมามองหน้าคนถาม
"ผู้ใหญ่ถามทำไมไม่ตอบ ดื้อมากเหรอเราอะ?" เขาเอี้ยวตัวมาหาเด็กสาว พร้อมกับบีบแก้มป่องอย่างนึกหมั่นเขี้ยวเมื่อเธอยังทำเมินไม่สนใจ
"อื้อ!! แก้มหนูมันน่าบีบนักหรือไงคะ ทำไมชอบบีบจัง"
"ฉันเพิ่งบีบครั้งแรกไหม?"
"หนูหมายถึงพี่ชายหนู เขาชอบบีบแก้มหนูแล้วก็ดีดหน้าผาก"
"เธอมันเด็กดื้อล่ะสิ พี่ชายถึงได้ทำแบบนั้น" คนโดนว่ายู่ปากเข้าหากันอย่างเง้างอด ก่อนจะสะบัดหน้าหนีไปทางอื่นโดยที่มีสายตามนัสมองตาม
"หายเมาหรือยัง?" มนัสถามเสียงอ่อน เมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบไป "มึนๆนิดหน่อยค่ะ ตอนนี้หนูง่วงมากขอนอนบนรถก่อนได้ไหม" หันมาอ้อนเจ้าของรถตาแป๋ว พร้อมกับจับแขนเขาเขย่าเบาๆ
"เธอเป็นเด็กยังไงกันแน่วะ ขึ้นรถมากับผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงวันก็กล้าให้ฉันไปส่ง" สายฟ้ามองเขาตาปริบๆ พร้อมกับเบ้ปากคว่ำ
"ไม่อยากไปส่งหนูเหรอ~"
"อย่ามาเจ้าน้ำตาแถวนี้ ฉันเกลียดเด็กที่ชอบร้องไห้งอแง"
"หนูไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ~"
"หึ!" มีเพียงเสียงหัวเราะในลำคอที่ดังออกมาจากริมฝีปากหนาหยัก มนัสปรายตามองเจ้าของคำพูดเมื่อสักครู่ด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ย ก็ใช่อยู่ที่เธอไม่ใช่เด็ก เพราะทุกสัดส่วนมันบงบอกว่าเธอโตเต็มวัยแล้ว เขาละสายตากลับมาแล้วตั้งใจขับรถต่อ
"ที่บอกว่าหนูเป็นเด็กของพี่นัทคือ...??" สงสัยมากจนอดไม่ได้เลยถาม
"ใครๆก็อยากเป็นเด็กฉัน แต่ฉันจะเลือกเองว่าจะเอา! ใคร!"
"ไม่ชอบเด็กแล้วเลี้ยงเด็กทำไมเหรอคะ?" ยังถามต่อ ดวงตากลมโตกะพริบปริบๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น
"ฉันชอบเด็กที่ไม่ดื้อ ส่วนเด็กดื้อฉันไม่ชอบและไม่รับเลี้ยง" ตอบกลับเสียงเรียบ
"หนูดื้อไหมคะ?"
"เธอมันโคตรดื้อเลย แถมยังช่างพูดอีก ที่บ้านเลี้ยงด้วยเม็ดธัญพืชหรือไง" เด็กสาวทำหน้าครุ่นคิดตามกับคำพูดของชายหนุ่ม
"หนูไม่ชอบกินธัญพืชค่ะ มันฝืดคอ"
"ฉันหมายถึงนก!!"
