บทที่ 63 บทที่ 62 ฝืนยิ้ม

บทที่ 62 ฝืนยิ้ม

"แกโอเคไหมฟ้า" ยูริเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นเพื่อนรักยังคงเหม่อลอย สายฟ้าพยักหน้าตอบเบาๆ แล้วสวมกอดยูริเป็นการขอบคุณแล้วเดินออกมาจากโรงเรียนหลังเลิกเรียนแล้ว

เด็กสาวเดินทอดน่องมาตามทางเดินเฉกเช่นทุกวัน แต่วันนี้มันอ้างว้างเมื่อไร้ร่างหนาของใครบางคนที่คอยเดินเคียงข้าง ความเงีย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ