บทที่ 12 EP.11

แสงแดดอ่อนยามเช้าส่องลอดผ้าม่านสีเทาเข้ามาในห้องเงียบ ๆ เสียงนาฬิกาบนผนังดังแผ่วเบา แข่งกับเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอจากสองร่างที่ยังคงนอนแนบชิด

ผ้าห่มผืนหนาเลื่อนหลุดจากช่วงไหล่ขาวของน้ำอิง เผยให้เห็นรอยจูบจาง ๆ บนลำคอระหง เธอขยับตัวเบา ๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นช้า ๆ

"หล่อจัง" กลิ่นหอมจาง ๆ ของเขายังอวล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ