บทที่ 2 EP.1
เสียงส้นรองเท้ากระทบพื้นทางเดินหินของอาคารเรียนคณะศิลปศาสตร์ดึงสายตาหลายคู่ให้หันมามองพร้อมกัน และนั่นไม่ใช่เพราะเสียงมันดังรบกวน แต่เพราะเจ้าของเสียงที่เดินเข้ามาพร้อมแรงกระเพื่อมระดับโซเชียลระเบิด
“พวกมึง วันนี้กูจะไม่เมคอัพใต้ตาให้เกินห้าเปอร์เซ็นต์ กูขี้เกียจล้าง!” เสียงฟ้าโวยเบา ๆ แต่หน้ากลับเต็มระดับสิบ แบบที่ใครเดินผ่านก็ต้องหันกลับมามองซ้ำ
“จ้าาา” ส้มโอยักคิ้วประชด ก่อนจะก้มกัดหลอดชาเขียวในมือแบบไม่แคร์โลก
ส่วนคนที่เดินอยู่ตรงกลางระหว่างสองสาว คือ น้ำอิง หญิงสาวรูปร่างสมส่วน ผิวขาวสว่างอมชมพูเหมือนใส่ฟิวเตอร์ ผมตรงยาวตรงสีคาราเมลถูกปล่อยทิ้งไว้ด้านหลัง
เธอสวมเสื้อเชิ้ตนักศึกษาที่เข้ารูปพอดีตัว กระโปรงทรงเอสั้นกับรองเท้าส้นเตี้ยแบรนด์หรู ไม่ต้องโชว์มาก แต่กลับเซ็กซี่จนคนมองไม่กล้ากะพริบตา
“กลิ่นน้ำหอมของอิงแม่งแรงมากอะ” ฟ้าสูดจมูกแรง ๆ เหมือนจะแกล้ง
“รุ่นลิมิเตด พี่ที่กองให้มาหลังจบงานถ่ายเมื่อคืน” น้ำอิงตอบเรียบ ๆ ไม่เหลือเค้าความเขินในน้ำเสียง ใบหน้าเรียบเฉยสวยคม แค่ขยับยิ้มมุมปากนิดเดียวก็สะเทือนลานอาคารเรียน
“นั่นใช่น้ำอิงป่ะวะ?”
“เฮ้ย สวยเกินไปแล้วนะ นางรุ่นเราเหรอ?”
“ไม่ไหวละ กูช็อกตั้งแต่งานคืนสู่เหย้า นึกว่าเน็ตไอดอล”
เสียงซุบซิบไม่ดังมาก แต่พวกเธอได้ยินหมด และแน่นอนว่าไม่มีใครหยุดเดินเพื่อหันไปสนใจ
“ปีนี้กูขอลุยวิชาเลือกพิเศษหน่อยนะ” ฟ้าพูดพลางเปิดมือถือดูตารางเรียนบ้าง ก่อนจะพึมพำต่อในขณะที่กำลังก้าวเดินช้า ๆ
“อยากลองลงวิชาของฝั่งคณะนิเทศฯ ดูบ้าง เผื่อเจอรุ่นพี่หล่อ ๆ”
"เบาได้เบาหน่อยนะจ๊ะสาว นี่เพิ่งจะเทอมสองเองนะ" ส้มโอแกล้งหรี่ตาแซว ก่อนจะถามขึ้นบ้าง
“อิงล่ะ จะเอาไง จะเน้นเรียน หรือจะเน้นปัง?”
คนถูกตั้งคำถามเพียงแค่ยิ้มบาง ๆ เป็นรอยยิ้มที่ไม่หวาน แต่คมพอจะทำให้คนมองรู้ว่าเธอไม่ใช่คนอ่อนโยนหรือง่าย ๆ ชนิดที่ว่าอะไรก็ได้
“ก็เรียนให้รอด แล้วก็ปังให้สุดไง” น้ำเสียงที่แสดงความมั่นใจเอ่ยขึ้น ดวงตาแน่วแน่บ่งบอกว่าเธอไม่เพียงพูดเล่นอีกต่อไป เพราะน้ำอิงคนที่เคยอ่อนแอได้หายไปแล้ว
“วันนี้เรียนกับอาจารย์อัญพัชใช่มั้ย?” น้ำอิงหยิบมือถือขึ้นมาเช็กตารางเรียน ปลายนิ้วแตะหน้าจออย่างใจเย็น แม้สายตาจะรู้ว่ามีคนมองอยู่ไม่ต่ำกว่ายี่สิบคู่
“ใช่ วิชาอังกฤษเพื่อธุรกิจ ห้องสาม” ฟ้าตอบเรียบ ๆ ก่อนจะเปลี่ยนโทนเสียงขึ้นเป็นเสียงสอง
“แต่กูขอสลับที่นั่งเรียน ขอสลับสายตาออกจากพี่วิศวะคนนั้น ก่อนที่กูจะเลือดกำเดาไหล” ฟ้าพูดต่อด้วยสีหน้าระริกระรี้ขัดกับคำพูดสิ้นเชิง
“ใคร?” ส้มโอหันขวับไปมองตามสายตาของฟ้า แต่ก็เห็นแค่แผ่นหลังที่ทับด้วยเสื้อช็อปสีแดงหลบมุมหายไป
“คนที่เดินตรงลานวิศวะเมื่อกี้อะ กูว่าน่าจะใช่....พี่เหนือเมฆ”
"...." น้ำอิงหันขวับทันทีทีได้ยินชื่อนั้น แต่สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะเงียบ ผีคงไม่คิดผลักเขาเข้ามาในชีวิตเธออีกครั้งหรอกนะ เพราะถ้าเป็นแบบนั้นคงถือเป็นคราวซวยของเธอแล้วจริง ๆ
ตั้งแต่คืนงานคืนสู่เหย้าคืนนั้น เธอก็เลือกจะตัดทุกอย่างที่เคยทำให้ใจเต้นแรงทิ้งไป รวมถึง “เขา” ผู้ชายคนนั้นที่เคยหันหลังให้เธอ ในวันที่เธอใช้ความกล้าทั้งหมดที่มี...บอกความรู้สึกที่เขาไม่เคยสนใจ
แต่น่าแปลกใจ...ที่แม้เวลาเปลี่ยนไปนานแค่ไหน หัวใจของเธอยังเต้นแรงให้เขาได้ในชั่วขณะ
แต่ก็นั่นแหละ...ผู้ชายที่เคยทำให้เธอเจ็บจนแทบขาดใจ ไม่ควรได้รับการสนใจจากเธออีกแล้ว
โต๊ะม้าหินใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าตึกเรียนรวม แก๊งสามสาวจัดแจงวางเครื่องดื่มคนละแก้วลงโต๊ะ ก่อนนั่งล้อมวงเหมือนมีเรื่องร้อนในใจ ลมพัดเอื่อย ๆ แต่ไม่พอจะดับไฟในหัวใจใครบางคนที่ “กำลังจะระเบิดข่าวใหญ่”
“มึง...กูมีอะไรจะสารภาพ” เสียงส้มโอเปิดก่อน ใบหน้านิ่งผิดวิสัย ในขณะที่ฟ้าหันขวับ ส่วนน้ำอิงเลิกคิ้วสนใจ
“อย่าบอกนะ...ว่าท้อง” ฟ้าทำหน้าเคร่งเครียด แต่แววตาเต็มไปด้วยมุกตลก เพราะคนอย่างส้มโอไม่น่าจะพลาดได้ง่าย ๆ
“บ้า ไม่ใช่!!” ส้มโอยกมือฟาดโต๊ะ "แต่เรื่องใหญ่กว่านั้น"
ฟ้าและอิงต่างหันมองหน้ากันนิ่ง ก่อนสายตาสองคู่จะหันไปทางตัวปัญหาของเรื่องอย่างส้มโอ
“คือ...ช่วงปิดเทอมเมื่อกี้ กูตกลงคบกับพี่คีย์แล้วนะ”
"พี่คีย์ วิศวะปีสี่คนนั้นอะนะ?!” ฟ้าทำตาโต ทั้งโล่งอกที่ส้มโอไม่ได้ป่อง ทั้งนึกแปลกใจปะปนกัน
“คนที่มึงแอบปลื้มได้แค่สองอาทิตย์นั่นใช่มั้ย?” อิงฟ้าเลิกคิ้วสูง มันเกิดขึ้นได้ยังไงในเมื่อตั้งแต่รู้จักกับส้มโอเพื่อนซี้คนนี้มาหนึ่งเทอม เจ้าตัวไม่เคยจริงจังกับผู้ชายคนไหนเลย หนำซ้ำยังเป็นฝ่ายทิ้งเขาก่อน
“ก็เออ! แล้วไง? ก็แค่ลองคบป่ะ” ส้มโอยักไหล่ราวกับไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ก่อนน้ำอิงจะหรี่ตาจับผิดต่อ
“แค่ลองคบ แล้ว...เสียตัวยัง?”
“บ้าาาาา” ส้มโอยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วกระซิบเบา ๆ แต่ชัดมาก
“ใครมันจะไปรอล่ะ”
“........” ฟ้าอ้าปากค้าง ส่วนน้ำอิงแทบสำลักน้ำเปล่า
“มึงงงงง!!!!” ฟ้าร้องลั่น “นี่มึงเสียตัวในเวลาไม่ถึงเดือนอะนะ!?”
“อือ ก็พี่เขาแบบ...รู้เรื่อง รู้ใจ แล้วก็...รู้จุด” ส้มโอทำหน้าฟิน “แล้วกูเองก็ใช่ว่าจะธรรมดาอะนะ”
ฟ้ากับน้ำอิงสลับกันสบตาอย่างอึ้ง ๆ สองมือเล็กรีบปิดฝาขวดน้ำดื่มก่อนที่จะตกใจจนมันหกซะก่อน
“แล้วไงต่อ จะพามาเปิดตัวเหรอ?” น้ำอิงถาม
“ใช่ วันนี้เลย” ส้มโอพูดหน้าตาย
“แต่เพราะพี่เขาก็ฮอตไง ส่วนกลุ่มเราเองก็ไม่แผ่ว เลยไม่อยากให้ใครรู้เยอะ เดี๋ยวมีดราม่า กูก็เลยเลือกเป็นที่ที่ส่วนตัวๆ หน่อย”
ฟ้าขมวดคิ้ว “ที่ไหนวะ?”
“ไนท์คลับของพี่เขาเอง” ส้มโอยิ้มหวานราวกับกำลังพูดถึงห้องสมุด
“..........” แต่เพื่อนทั้งสองต่างนั่งเงียบเข้ากลีบเมฆ
“ห้าทุ่มคืนนี้พวกมึงต้องไปด้วย ไม่งั้นกูจะนอยด์มาก แล้วถ้ากูนอยด์พี่เขาจะต้องปลอบกู...ซึ่งกูจะไม่รอที่คลับแล้วนะเว้ย แต่จะไปต่อที่คอนโดแทน”
“โอ๊ยยยย!!!” ฟ้ายกมือกุมหน้า นิ้วเรียวนวดขมับที่เริ่มปวดตุบ ๆ ส่วนน้ำอิงหลุดหัวเราะเบา ๆ
"ได้ หวังว่าพี่คีย์ของมึงจะเข้ากับพวกเราได้นะ ไม่งั้นมึงจะต้องเลิกกับเขาตามที่กฎของกลุ่มเราตั้งไว้"
"แน่นอนจ๊ะ แต่ว่ามีเพื่อนพี่คีย์มาด้วยนะ กูเช็คของมาล่ะ งานดีทั้งกลุ่ม หวังว่าพวกมึงจะไม่ติดอะไร"
"เออ ก็ขอให้หล่อจริง ๆ นะ ไม่ใช่แค่พวกพยายามหล่อ"
"รับรอง พวกมึงได้อ้าปากค้างแน่"
