บทที่ 72 ตกใจมาก

เสียงเครื่องเจาะเครื่องสกัดดังลั่นเหมืองไปทั่ว ราเชนทร์มองดูสายน้ำที่ร่อนพลอยกับหินออกจากกันแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองตาลายหน้ามืด เค้าทำงานที่นี่มาตั้งแต่เด็กมองหินมองเครื่องมานับพันนับหมื่นครั้ง แต่วันนี้กลับรู้สึกไม่ค่อยดีหน้ามืดตาลาย รองเท้าคอมแบตที่สวมอยู่มีอาการหนักอึ้งเหมือนจะก้าวขาไม่ออก มือหนาจั...