บทที่ 11 ก็คนมันรัก (1)

“อย่างน้อย ผมก็ไม่อยากชอบน้องไปมากไปกว่านี้ เพราะผมกลัวว่าผมจะทำระยำตำบอนกับน้องอีก”

กูขี่มอไซค์ออกมาจากตรงนั้น ระหว่างที่ขี่ไปก็คิดว่า

น้องมนต์แม่ง

กูนึกย้อนไปถึงตอนที่พลั้งปากบอกไปว่าชอบน้องมาก่อน ทันทีที่น้องมนต์ได้ยิน เธอนิ่งไป ร่างเล็กเม้มปาก กูเองก็ชะงักไป จะแก้ตัวแต่อาจไม่ทัน เธอก็พูดออกมาก่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ