บทที่ 22 ข้ามศพไปก่อน จบตอน

หนูเบิกตากว้าง จนเขาถอนใบหน้าออกมา พบว่าเป็นผู้ชายในแว่นกันแดดสีดำสนิท เขาถอดแว่นออกมา แล้วเราก็สบตากันท่ามกลางผู้คน

หนูตัวสั่น และเริ่มสั่นมากขึ้นเมื่อเห็นว่าแววตาของเขามัน...

“คุณ...”

“ลูกของเรา อยู่ที่ไหน” ผู้ชายตรงหน้า ผู้ชายที่หายไปสองปีกว่าๆ ผู้ชายที่ยิงคุณเป้แล้วหนีไป สร้างลูกน้อยไว้ภายในท้อง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ