บทที่ 1 จุดเริ่มต้นความสัมพันธ์
แสงแดดอบอุ่นยามเช้าสาดส่องลอดผ้าม่านระเบียงห้องนอนเข้ามารบกวนการหลับใหลของคนบนเตียง ร่างหนาขยับตัวเพียงเล็กน้อย ดวงตาภายใต้เปลือกตาเคลื่อนไหวอย่างเริ่มรู้สึกตัว ความมึนหัวแล่นวาบเข้ามาจนต้องย่นคิ้ว ปรือตามองด้วยสายตาพร่าเลือน กะพริบตาเพื่อปรับโฟกัสสายตาชั่วครู่ภาพของระเบียงห้องไม่คุ้นตาปรากฏขึ้น
“...” คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน พลิกตัวจากนอนคว่ำเป็นลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงแทน สายตาคมกวาดมองไปรอบห้องอีกครั้ง
ห้องใครวะเนี่ย...
ฌอน หนุ่มหล่อเจ้าของเรือนผมสีโกเมนสว่างขยี้ผมตัวเองไล่อาการมึนหัว เขาจำได้ว่าเมื่อคืนนั่งดื่มเหล้าอยู่ที่หน้าอู่ซ่อมรถซึ่งเป็นของสิงหากับตุลาเพื่อนสนิทสมัยมัธยมที่ไม่ได้เจอกันมานาน แล้วเขาก็เมาจนเพื่อน ๆ ไล่ให้ขึ้นมานอนพักที่บ้านซึ่งตั้งอยู่หลังอู่ดังกล่าว
หรือว่านี่จะเป็นห้องนอนของพวกมันคนใดคนหนึ่ง?
“อื้ม...”
ชายหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อจู่ ๆ มีเสียงครางเบา ๆ ดังมาจากร่างของใครสักคนที่นอนอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับเขา เขาก้มมองสภาพตัวเองที่เปลือยท่อนบนพลางคิดในใจว่าสงสัยเมื่อคืนเมาหนักจนเพื่อนช่วยถอดเสื้อผ้าให้
แต่เดี๋ยวนะ... ปกติไอ้สองตัวนั้นไม่เคยมีน้ำใจแบบนี้นี่หว่า
ลอบกลืนน้ำลายดังอึกขณะยื่นมือไปจับผ้าห่มที่คลุมร่างปริศนาข้างกายตัวเองเอาไว้จนมิดศีรษะ เขาหลับตาแน่นยามกระตุกผ้าห่มขึ้นเร็ว ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เปิดตาทีละข้างมองร่างใต้ผ้าห่มนั้น
“...!”
วินาทีนั้นราวกับโลกทั้งโลกหยุดหมุน สายตาคมจ้องมองหัวไหล่เปลือยเปล่าขาวนวลที่กำลังนอนหันหลังให้เขา ร่างบอบบางไร้อาภรณ์ปกปิดแผ่นหลังเนียนคลอเคลียไปด้วยเส้นผมยาวสลวยสีดำขลับสยายเต็มหมอน หัวใจแกร่งกระตุกกับภาพที่เห็น มันไม่ใช่ฟิลตื่นเต้นในเชิงชู้สาว แต่มันเป็นฟิลตื่นตกใจอย่างสุดขีด!
“เชี้ย!”
ฌอนแทบจะถอยตัวตกเตียง เขาปิดผ้าห่มลงตามเดิมสองตายังเบิกค้างด้วยอาการช็อกสุดขีด ภายในใจร่ำร้องคำว่า ‘ไม่จริง ไม่ใช่ เป็นไปไม่ได้’ ซ้ำไปซ้ำมา
เขาจำได้แล้ว! เมื่อคืนเขาเจอกับสาวน่ารักคนหนึ่ง เขาจำหน้าเธอไม่ได้ รู้แต่ว่าเธอน่ารักเสียจนอยากจะกอดอยากจะจูบ ตายห่า! นั่นมันไม่ใช่ความฝันหรอกเหรอวะเนี่ย!
และก่อนที่ฌอนจะทันคืนสติที่หลุดลอยกลับมา ความเคลื่อนไหวจากร่างบางภายใต้ผ้าห่มนั้นกระตุกขวัญเขาอีกครั้ง
ร่างบางขยับตัวเบา ๆ อย่างรู้สึกปวดเหมื่อยเนื้อตัวไปทุกส่วน ดวงตาสวยเฉี่ยวปรือขึ้นช้า ๆ พลางเบ้หน้าเจ็บส่วนล่างราวกับว่ามันพังไปหมดแล้ว มือบางเปิดผ้าห่มออกจากการคลุมโปง ใบหน้าสวยโผล่พ้นผ้าห่มออกมาก่อนจะชะงักกับสายตานิ่งค้างคล้ายเห็นผีของคนข้างกาย
“ระ รุ่นพี่...” มือบางกระชับผ้าห่มขึ้นเหนืออกเพื่อปกปิดร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง สมองน้อย ๆ เริ่มประมวลผลความทรงจำเมื่อคืนอย่างด่วนจี๋
เธอจำได้ว่าเมื่อคืนกินยาแก้แพ้เข้าไปก่อนนอน สะลึมสะลือตื่นขึ้นมากลางดึกเมื่อได้ยินเสียงกุกกักหน้าประตู เธอลุกขึ้นไปเปิดประตูดูก็พบกับร่างสูงของผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนพิงอยู่หน้าห้องนอนของเธอ เมื่อเขาเห็นหน้าเธอก็ตรงเข้ามากอดจูบแถมยังผลักเธอเข้ามาในห้อง เธอพยายามขัดขืนอยู่หลายครั้งแต่ก็ไร้เรี่ยวแรงเพราะฤทธิ์ของยา ทำได้เพียงส่งเสียงครางแผ่วเบาตอบรับสัมผัสของเขา สัมผัสร้อนแรงของเขาหลอมละลายเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกระทั่งเธอผล็อยหลับไป
“ขะ ข้าวสวย... เธอ... เธอเองเหรอ?”
เจ้าของชื่อ ข้าวสวย กะพริบตามองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าที่แม้จะตกใจแต่ก็เก็บอาการได้อย่างดี ต่างจากชายหนุ่มที่อ้าปากค้างช็อกยิ่งกว่าเดิมเมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่เขาเผลอมีสัมพันธ์ด้วยเมื่อคืนเป็นใคร
เวรแล้ว... เวรแล้วไอ้ฌอน!!
“เมื่อคืนรุ่นพี่...”
“ฉันเมา!” เสียงหวานเอ่ยไม่ทันจบ ฌอนรีบพูดตัดบทเธอทันที เขาก้มลงหยิบกางเกงตัวเองมาสวมลวก ๆ แล้วคว้าเสื้อมาใส่ มือหนาไล่ติดกระดุมอย่างเร่งรีบ เขาต้องรีบออกไปจากห้องนี้ก่อนใครจะตื่นมาเห็น ไม่อย่างนั้นได้เป็นเรื่องแน่ ๆ มีอย่างที่ไหนกันวะ... เมาจนเข้ามากินตับลูกสาวเขาถึงในบ้านแบบนี้! ไม่ได้ตายดีแน่ไอ้ฌอนเอ๊ย!!
“รุ่นพี่จะไปแล้วเหรอ” หญิงสาวบนเตียงขมวดคิ้วถาม เธอขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะเบ้หน้าเจ็บ ทุกการกระทำของเธอตกอยู่ในสายตาคมตลอด เขาหลุบตามองบนที่นอนซึ่งยังทิ้งร่องรอยของคราบความสุขสมเอาไว้ หัวคิ้วกระตุกเล็กน้อยยามเห็นรอยสีน้ำตาลจาง ๆ บ่งบอกให้รู้ว่านั่นคือรอยเลือดจากความบริสุทธิ์ของร่างบางบนเตียง
“Shit!” ฌอนสบถออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อคืนเขาเมามากจนเข้าห้องผิด แถมยังกอดเธอโดยไม่ได้ป้องกันด้วย แล้วนั่นยังเป็นครั้งแรกของข้าวสวยอีก เขาอยากจะบ้าตายจริง ๆ ทำไมเขาถึงพลาดได้ขนาดนี้กันวะ!
ปึง ๆ ๆ
“ตื่นได้แล้วสวย วันนี้แกมีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอ”
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นตามมาด้วยเสียงทุ้ม ๆ ของ ธันวา พี่ชายคนโตของบ้าน ฌอนแทบกระโดดเข้าไปสิงในตู้เสื้อผ้า สีหน้าตื่นตระหนกสุดขีด ข้าวสวยมองท่าทางของเขาพลางเลิกคิ้วสูง กระทั่งเสียงเคาะประตูดังซ้ำอีกครั้งเธอถึงส่งเสียงตอบกลับไป ไม่อย่างนั้นพี่ชายเธอได้เปิดประตูเข้ามาปลุกถึงบนเตียงเป็นแน่
