บทที่ 11 จตุรเทพ

ปึง!

ปี๊ด!

“กรี๊ดดดด”

เสียงเชียร์ดังสนั่นมาจากขอบสนามบาสหน้าคณะที่ปกติฉันไม่ค่อยใส่ใจ แต่วันนี้กลับหยุดมอง ภาพของชายหนุ่มผมสีแดงโกเมนกำลังวิ่งอยู่ในสนามตรึงสองขาฉันเอาไว้ ฉันจับจ้องใบหน้าหล่อเหลาแสนขี้เล่นที่แม้จะชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อก็ยังคงความน่ามอง ไม่สิ มันน่ามองมากกว่าเดิมเสียอีก ดูมีเสน่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ