บทที่ 15 นี่ไงคำตอบ

“กลับบ้าน เดี๋ยวกูไปส่ง”

“ไม่เอาอ่ะ! เค้าอยากกินเหล้าอีกนี่” ฉันสะบัดแขนออกจากมือหนาพลางเบะปากอย่างขัดใจ และเมื่อเห็นว่าความงี่เง่าใช้กับไคโรไม่ได้ผล ฉันจึงเปลี่ยนเป็นส่งสายตาวิ้งค์ ๆ แทน ริมฝีปากบางยื่นนิด ๆ ยกนิ้วขึ้นจิ้ม ๆ ท่อนแขนแกร่งอย่างออดอ้อนโดยไม่รู้ตัว “อยู่ต่อได้ไหมอ่ะ นะ ๆ ไคโรน๊าา~...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ