บทที่ 2 ไม่ได้ตั้งใจ
“อื้อ สวยตื่นแล้ว”
“โอเค พี่ทำอาหารเช้าไว้ให้แล้วนะ รีบลงมาล่ะ พ่อรออยู่” ธันวาผู้รับหน้าที่แม่ศรีเรือนในบ้านเอ่ยกำชับน้องสาวคนเล็ก ข้าวสวยส่งเสียงตอบรับอีกครั้ง เสียงฝีเท้าจึงเดินห่างออกจากหน้าห้องไป
“พ่อกับพี่เธอตื่นแล้วเหรอวะ” ฌอนถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อครู่คิดว่าตัวเองจะตายซะแล้ว ถ้าหากธันวาเปิดประตูเข้ามาแล้วเห็นสภาพตอนนี้เข้าละก็...
เขากลายเป็นศพไปพบยมบาลอย่างน่าอนาถแน่ ๆ
“ปกติพ่อกับพี่ธันย์ตื่นเช้าอยู่แล้ว มีแค่พี่ตุลย์กับพี่สิงห์เท่านั้นแหละที่ตื่นบ่ายย่ามเย็น” เธอพาดพิงไปถึงพี่ชายฝาแฝดซึ่งเป็นเพื่อนสนิทสมัยมัธยมของฌอน ปกติแล้วฌอนไม่ค่อยมาที่บ้านนี้ พวกเขามักนัดกันไปเจอข้างนอกซะมากกว่า ไม่คิดว่าการมานั่งเมาบ้านเพื่อนเมื่อคืนจะทำให้เขาเจอแจคพอตครั้งใหญ่ขนาดนี้
ฌอนมองตัวแจคพอตที่นั่งจ้องเขาตาแป๋วด้วยความลำบากใจอย่างที่สุด เขานอนกับผู้หญิงมาก็เยอะ ไอ้ที่เป็นคนแรกของผู้หญิงก็มีบ่อย แต่ไม่เคยตื่นมาแล้วหนักใจเท่าครั้งนี้เลย
“เมื่อคืน...” เขาเริ่มเกริ่นด้วยน้ำเสียงเบา ๆ ยังไงซะเรื่องมันก็เลยเถิดไปแล้ว เขาคงต้องเคลียร์กับเธอให้รู้เรื่อง แน่นอนว่าเขาไม่ได้คิดจะรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะความเมา ถ้าไม่เมาเขาคงไม่ทำเรื่องแบบนี้กับเธอเด็ดขาด “ฉันเมามากเลยเข้าห้องผิด”
“...” ข้าวสวยนิ่งฟังเงียบ ๆ เธอเป็นคนเข้าใจอะไรง่าย ถึงจะยังงุนงงอยู่บ้าง แต่จากกลิ่นเหล้าที่เจือปนอยู่ในสัมผัสของเขาเมื่อคืนเธอก็พอเดาออก เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำเรื่องแบบนั้นกับเธอ เขาทำไปเพราะความเมา เธอเข้าใจดี...
“ฉันขอโทษ... ขอโทษจริง ๆ”
“อืม... ไม่เป็นไร” ริมฝีปากบางขยับตอบ สีหน้าของเธอเรียบนิ่งจนฌอนรู้สึกไม่ดีแปลก ๆ เขาทึ้งหัวตัวเองแรง ๆ แล้วมองเธออีกครั้ง
“ฉันไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นะสวย เธอก็รู้ว่าปกติแล้วฉันไม่เคยมองเธอเป็นผู้หญิงเลย ถ้าฉันไม่เมาหนักขนาดนั้นฉันคงไม่พลาดหรอก” เหมือนว่ายิ่งเขาพยายามอธิบายมันก็ยิ่งทำให้สีหน้าของข้าวสวยแย่ลงกว่าเดิม เธอมองเขานิ่ง ๆ น่าแปลกที่อยู่ดี ๆ ก็รู้สึกเจ็บหัวใจขึ้นมา คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ แต่คิดไปก็ปวดหัว เลิกคิดดีกว่า
“ช่างมันเถอะ มันเกิดขึ้นไปแล้ว ฉันเข้าใจ” เธอบอกปัดอย่างไม่อยากจะคิดอะไรให้มากความ เธอก็เป็นคนแบบนี้ ไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย ในเมื่อเรื่องมันผ่านไปแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ก็ปล่อยมันไป ช่างมัน
“เฮ้ย... เธอโอเคใช่มะสวย” ฌอนหรี่ตามองร่างบางบนเตียงอย่างค้นหาบางอย่าง เขากำลังอ่านความรู้สึกเธอ ซึ่งมัน... เดาโคตรยาก
“ฉันโอเค รุ่นพี่กลับไปเถอะ” เธอหลบตาตอบพลางมองไปทางประตู “ถ้ายังไม่อยากลงไปเจอพ่อกับพี่ธันย์ข้างล่างตอนนี้ก็ไปนั่งในห้องพวกพี่แฝดก่อนก็ได้”
เธอยังมีแก่ใจคิดเผื่อเขาอีกนะ...
ฌอนพยักหน้ารับแล้วเดินไปทางประตูห้องเตรียมจะเปิด ชะงักเล็กน้อยก่อนหันกลับมามองร่างบางบนเตียงอีกครั้ง
“วันนี้เธอมีเรียนเช้าใช่ไหม?”
“ใช่ ทำไมเหรอ?”
ร่างบางที่กำลังขยับตัวจะลุกจากที่นอนหยุดชะงักแล้วหันมองสบตากับร่างสูงหน้าประตู ดวงตาคมเลื่อนมองสภาพของเธอที่ร่างกายห่อหุ้มผ้าห่มผืนหนาก่อนจะหยุดสายตาลงที่ลำคอระหงซึ่งเต็มไปด้วยร่องรอยสีกุหลาบ เขากัดฟันกรอดอย่างก่นด่าตัวเองในใจ เลื่อนสายตาขึ้นสบกับดวงตาสวยอีกครั้ง
“ไว้ฉันจะแวะไปหา”
“ทำไม?” คิ้วสวยขมวดมุ่น เขาจะมาหาเธอทำไมกัน ก็ไหนบอกว่าจะไม่รับผิดชอบไง
“เมื่อคืนฉันไม่ได้ป้องกัน และเธอก็ต้องกินยา”
ยา?
“เอาเป็นว่าฉันจะไปหาแล้วกัน”
ร่างสูงเดินออกจากห้องไปแล้ว ทิ้งร่างบางในห่อผ้าห่มให้ยืนมึนงงกับคำพูดของเขา เธอพอจะรู้จักฌอนอยู่บ้าง ด้วยเพราะเขาเป็นเพื่อนสมัยมัธยมกับพวกพี่แฝดของเธอ เมื่อก่อนเขาไปมาหาสู่กับพวกพี่บ่อย ๆ แต่ช่วงหลังจากเข้ามหาวิทยาลัยก็เห็นว่าห่าง ๆ กันไป จนกระทั่งได้เจอเขาอีกครั้งก็วันนี้นี่แหละ แถมยังได้เจอกันแบบสนิทแนบเนื้อบนเตียงนอนของเธออีกด้วย!
“โอ๊ย... เจ็บชะมัด เมื่อคืนเขาทำฉันหนักขนาดไหนกันเนี่ย เสียดายที่จำไม่ค่อยได้” เสียงหวานบ่นพึมพำตอนเดินออกมาเข้าห้องน้ำด้านนอกห้อง ตอนนี้เธอสวมชุดนอนเรียบร้อยแล้วและกำลังจะเดินผ่านหน้าห้องพวกพี่แฝดไป...
“เดินขาถ่างขนาดนั้น เมื่อคืนผ่านศึกหนักมาเหรอวะไอ้สวย”
“เฮ้ย... พี่สิงห์!”
“เออ ก็พี่น่ะสิ จะตกใจทำไมวะสวย”
ฉันกะพริบตาปริบ ๆ มองพี่ชายหน้าหวานที่กำลังเดินสวนออกมาจากห้องน้ำ เขาคือ พี่สิงหา ฝาแฝดคนพี่ผู้มีเรือนผมสีบลอนด์ทองหยักศกตัดรับกับใบหน้าสวยหวานเกินชายสไตล์หนุ่มเคะ แค่ก ๆ! พี่สิงห์ยืนเกาพุงตัวเองพลางกดตาต่ำมองฉัน แม้สภาพเขาตอนนี้จะทั้งหัวฟูและหน้าโคตรสด แต่ก็อดหมั่นไส้ในความหน้าขาวใสเกินน้องสาวอย่างฉันไม่ได้จริง ๆ
“กะ ก็ตกใจที่พี่ตื่นเช้าไง” ฉันแสร้งตอบ รีบหุบขาเข้าหากันอย่างเนียน ๆ
บ้าเอ๊ย... เมื่อกี้เผลอเดินถ่างขาให้เขาเห็นเหรอเนี่ย!
“เอะอะไรกันแต่เช้า เสียงดังฉิบ” เสียงติดรำคาญดังจากประตูอีกห้อง ฉันสะดุ้งตัวมองพี่ชายหน้าหวานอีกคนที่โผล่ออกมาด้วยสภาพเยิน ๆ ไม่ต่างกัน พี่ตุลา แฝดคนน้องเจ้าของใบหน้าหวานติดเย็นชาหน้าตาย เรือนผมสีดำขลับทำให้เขามีลุคของผู้ชายสายดุขึ้นมานิดหน่อย แต่มันก็แค่หน่อยเดียวจริง ๆ ความหน้าสวยเกินชายก็ยังเด่นชัดอยู่ดี
ถามจริง... นี่หน้าตาพวกพี่ตอนเพิ่งตื่นจริงเหรอ ทำไมหนังหน้ามันเนียนใสกว่าฉันที่เป็นผู้หญิงแท้ ๆ อีกล่ะ!
โลกโคตรโหดร้ายกับข้าวสวย T^T
