บทที่ 31 ความใกล้ชิด

ครืน ๆ เปรี้ยง!

เสียงท้องฟ้าคำรามก่อนจะตามมาด้วยเสียงฟ้าผ่าดังสนั่น ฉันสะดุ้งตื่นกลางดึกเปิดโคมไฟมองนาฬิกาพบว่าเกือบจะตีสองแล้ว ลุกขึ้นมาเปิดผ้าม่านหน้าต่างเห็นพายุฝนถล่มลงมาอย่างหนัก หลุบตามองไปทางอู่ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าผ้าใบที่มันควรจะคลุมอยู่บนโครงรถปลิวหลุดไปติดขอบรั้ว

“บ้าเอ๊ย”

ฉันสบถแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ