บทที่ 39 ห้ามใจไม่อยู่

และก่อนที่ทุกอย่างมันจะเลยเถิด ก่อนที่มือหนาจะเลื่อนผ่านสาบเสื้อขึ้นมาที่เนินอก ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะสร้างร่องรอยสีกุหลาบตรงลำคอฉันมากไปกว่านี้ เสียงบางอย่างก็ดังขัดขึ้น…

Rrr…

“…” ฉันคิดว่าเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์จะสามารถหยุดการกระทำของพี่ฌอนได้ แต่เปล่าเลย… พี่ฌอนเหมือนคนกำลังตกสู่ห้วงอารมณ์จนห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ