บทที่ 54 ตัด(สิน)ใจ

“ถึงแล้ว”

สติของฉันกลับมาในตอนที่รถไคโรจอดสนิทริมแม่น้ำเจ้าพระยา ไม่รู้ตัวเลยว่าไคโรพาฉันกลับมาที่นี่อีกแล้ว ฉันก้าวลงจากรถโดยมีไคโรช่วยปลดหมวกกันน๊อคถอดออกให้ สายตากวาดมองสะพานแขวนที่ประดับไฟดวงเล็ก ๆ สวยงาม ลานกว้างใต้สะพานเวลานี้ร้างราผู้คนเพราะมันค่อนข้างดึกมากแล้ว

“ทำไมพามาที่นี่ล่ะ” ฉันถ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ