บทที่ 64 ลืมไม่ได้

เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมง ฉันเงยหน้าขึ้นมองหน้าต่างห้องชั้นสอง ข้างในเป็นยังไงกันบ้างนะ คงไม่ฆ่ากันตายไปแล้วหรอกนะ น่าห่วงจริง ๆ เลย

“เป็นอะไรสวย กระวนกระวายตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว”

“อ้อ ไม่มีอะไรหรอกพ่อ สวยแค่หิวเฉย ๆ น่ะ”

“งั้นก็เข้าไปหาอะไรกินก่อนสิ ชวนเจ้ากิกับเจ้าฌอนกินด้วยนะ ป่านนี้คงตื่นแล้วนี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ