บทที่ 77 ฝากฝัง

ข้าวสวยหลับไปแล้ว…

มือหนาลูบปอยผมเธอเบา ๆ ดวงตาสวยบวมเล็กน้อยจากการร้องไห้อย่างหนักจนเพลียหลับไป ปลายนิ้วลากมาหยุดที่ปลายจมูกแดงเรื่อของเธอพลางบีบเบา ๆ แล้วผละออก

ครืด ๆ

Singha : น้องกูเป็นไงบ้าง

Chon : ร้องไห้จนหลับไปแล้ว เดี๋ยวตื่นแล้วกูจะพากลับบ้าน

Singha : เออ ห้ามค้าง ห้ามแตะต้องน้องกู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ