บทที่ 18 โลกกลม

“อ๊ะ!”

“เฮ้ย!”

จู่ ๆ บันไดที่พาดชั้นอย่างมั่นคงก็ถูกใครบางคนชนขามันจนไถลไปด้านข้างส่งผลให้ตัวฉันซึ่งยืนอยู่บนบันไดนั้นเสียหลักตามแรงโน้มถ่วง วินาทีนั้นฉันหลับตาแน่นอย่างพร้อมรับแรงกระแทกจากพื้น ไว้อาลัยให้กับความซวยของตัวเองโดยแท้

พรึ่บ!

ไม่เจ็บ…

โอเค… นอกจากจะไม่เจ็บแล้ว รู้สึกว่าฉันจะหล่น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ