บทที่ 2 เลือดแพนด้า
[สองเดือนก่อน]
โรงเรียนสตรีเซนต์แมรี่
‘พิธีจบการศึกษา’
‘ยินดีด้วยนะ’
‘จ้า ยินดีด้วยเช่นกันนะ’
เสียงแสดงความยินดีในวันเรียนจบดังเซ็งแซ่ เหล่านักเรียนหญิงมัธยมปลายปีสุดท้ายที่เพิ่งเข้ารับใบประกาศนียบัตรทยอยเดินออกจากอาคารอเนกประสงค์ทรงสูงคล้ายโดมขนาดใหญ่
ขณะนี้พิธีจบการศึกษาสำเร็จลุล่วงแล้ว ทางโรงเรียนจึงปล่อยให้นักเรียนแยกย้ายกลับบ้านได้ บางคนยังรวมกลุ่มกันอยู่ประปราย บางคนทยอยเดินทางกลับบ้านกันแล้ว เช่นเดียวกับเจ้าของร่างสมส่วนที่กำลังเดินช้า ๆ อย่างไม่เร่งรีบนักไปทางประตูทางออกของโรงเรียน
ใบหน้าสวยใสราวกับตุ๊กตาขึ้นสีเรื่อแดงจากความร้อนของแดดเล็กน้อย ดวงตาสีอัลมอนต์กลมโตภายใต้แพขนตาหนางอนยาวหรี่ลงอย่างพยายามสู้แสงจ้า ริมฝีปากชมพูระเรื่อเผยอนิด ๆ ขณะดึงอมยิ้มแสนหวานออกจากปาก ทุกท่วงท่าของเธอตกอยู่ในสายตาของเหล่านักเรียนหญิงรอบข้างที่มองตามอย่างไม่อาจละสายตา
‘รุ่นพี่เฌอแตมสวยจังอ่ะแก กรี๊ด!’
‘เนอะ ๆ ทั้งสวยทั้งเท่เสียดายจังที่รุ่นพี่เรียนจบแล้ว ฮืออ’
‘นั่นสิ ฉันจะไม่ได้เห็นออร่าความสวยตาแตกของรุ่นพี่อีกแล้วหรือเนี่ย’
อมยิ้มรสสตรอว์เบอร์รี่ถูกส่งเข้าปากอีกครั้งพร้อมกับเสียงถอนหายใจหนัก ๆ เจ้าของชื่อ ‘เฌอแตม’ ที่กำลังตกเป็นหัวข้อสนทนาปรายตามองไปทางอาคารเรียนอย่างรอคอยใครบางคน เพียงไม่ถึงนาทีก็มีร่างบางวิ่งกระหืดกระหอบออกมาจากอาคารนั้นแล้วมาหยุดหอบหายใจตรงหน้าเธอ
‘ช้า พี่จะกลับแล้วนะ’ น้ำเสียงหวานหงุดหงิดเล็ก ๆ ดังขึ้นจากคนยืนรอ คนที่กำลังหอบหายใจรีบเหยียดตัวตรงแล้วยื่นตุ๊กตาหมีในมือส่งให้ เฌอแตมมุ่นหัวคิ้วมองโดยที่ไม่ได้ยื่นมือออกไปรับ ‘อะไร? อย่าบอกนะว่าที่แชทมาบอกให้รอ คือจะให้ไอ้นี่พี่น่ะ’
‘ชะ ใช่ พอดีนัสลืมไว้ที่ห้องอ่ะเลยรีบวิ่งกลับไปเอา รับไปเหอะน่าพี่เฌอ นัสตั้งใจซื้อมาให้เลยนะเนี่ย’
‘วีนัส’ ลูกพี่ลูกน้องคนสนิทยัดตุ๊กตาน่ารัก ๆ ใส่มือพี่สาว เฌอแตมมองมันนิ่ง ๆ อย่างกะประเมินความน่ารักของเจ้าหมีตัวน้อย เสียงกรี๊ดกร๊าดจากกลุ่มรุ่นน้องที่ยังยืนออกันตรงหน้าประตูโรงเรียนดังขึ้นอีกครั้ง พอหันไปมองก็พบว่ารุ่นน้องเหล่านั้นกำลังถือตุ๊กตาและช่อดอกไม้ที่มีชื่อของเธอเต็มไปหมด
‘เอ่อ นัสทำพี่เฌองานเข้าหรือเปล่า’
‘เพิ่งรู้ตัวเหรอ อุตส่าห์ตั้งใจจะไม่รับของใคร กะจะเดินเนียน ๆ ออกไปอยู่แล้วเชียว เธอนี่มันจริง ๆ เลยนะนัส เอาไปให้ที่บ้านก็ได้แท้ ๆ’ ถึงปากจะพูดอย่างนั้นแต่ก็ยังลูบหัวน้องสาวด้วยความเอ็นดู เฌอแตมยัดตุ๊กตาหมีของวีนัสใส่กระเป๋านักเรียนแล้วหันกลับไปเผชิญหน้ากับบรรดาแฟนคลับรุ่นน้องที่ยืนรอมอบของขวัญแสดงความยินดีให้กับเธอ ใบหน้าสวยยิ้มอย่างจนใจเล็กน้อยขณะถูกรุมล้อม
‘ยินดีที่เรียนจบนะคะรุ่นพี่’
‘ยินดีด้วยนะคะ’
เสียงแสดงความยินดีดังแข่งกัน บ้างก็แย่งกันยื่นของขวัญส่งให้กับรุ่นพี่คนดังซึ่งเป็นขวัญใจของเหล่านักเรียนทุกคน เฌอแตมเป็นผู้หญิงที่มีทั้งความสวยและความสามารถ ติดอันดับหนึ่งของโรงเรียนเอกชนแห่งนี้ ทั้งเรียนดี เล่นกีฬาเก่ง แถมฐานะทางบ้านยังรวยแบบรวยมาก มีหน้ามีหน้าในสังคม เรียกได้ว่า… ผู้หญิงคนนี้สมบูรณ์แบบครบทุกมิติจริง ๆ
ตึก ตึก ตึก ตึก
‘เฌอ… ยัยเฌอ!’
เสียงตะโกนเรียกอย่างดังหยุดความวุ่นวายของเหล่ารุ่นน้องชั่วขณะ เฌอแตมหันมองตามทิศทางเสียงก็พบกับใบหน้าชื้นเหงื่อของเพื่อนรักที่กำลังยืนหอบหายใจอยู่ไม่ไกลจากเธอ
‘อะไรเฟรย์ เรียกซะดังเลย’ หญิงสาวผละมือออกจากการรับของขวัญแล้วอุ้มตุ๊กตาบางส่วนเดินกลับมาหา ‘เฟรยา’ เพื่อนรักเพื่อนสนิทกว่าหกปีเต็มของเธอ
‘ไปกับฉัน… แฮ่ก… หน่อย’ เฟรยาจับชายเสื้อนักเรียนเพื่อนแล้วออกแรงลากไปทางประตูทางออก ท่ามกลางเสียงโวยวายของบรรดารุ่นน้องที่ยืนรอให้ของขวัญเฌอแตม แต่เจ้าตัวกลับถูกลากออกไปดื้อ ๆ
‘เดี๋ยว ๆ จะลากฉันไปไหน แล้วนี่วิ่งทำไม? นึกว่ากลับไปแล้วซะอีก’
‘น้องฉัน… ยัยไลลา’
‘ทำไม? ไลลาเป็นอะไร?’ คราวนี้มือบางคว้าข้อมือเพื่อนออกจากชายเสื้อตัวเองแล้วดึงให้หันกลับมาหา เมื่อเห็นใบหน้าของเพื่อนรักชัด ๆ เธอก็ชะงักไป ‘แกร้องไห้เหรอ? เกิดอะไรขึ้นเฟรย์ ตอบมาก่อน’
‘เฌอ… ฉันรู้ว่ามันอาจเป็นคำขอร้องที่เห็นแก่ตัว ฮึก… แต่แก… แกคนเดียวเท่านั้นที่ช่วยไลลาได้’ เฟรยาร้องไห้อีกครั้ง เธอกำลังยืนรอคนขับรถที่บ้านมารับไปโรงพยาบาล และเพราะรู้อาการของน้องสาวคนเล็กของตัวเองดี เธอจึงพยายามวิ่งตามหาเฌอแตมไปทั่วโรงเรียน
‘หมายความว่ายังไง’
‘ไลลาหัวใจหยุดเต้น ต้องเข้ารับการผ่าตัดด่วน แต่ว่า… แต่ว่าโรงพยาบาลสำรองเลือดไม่ทัน เลือดไลลาหายากมากแกก็รู้ใช่ไหม แล้วแก… แกเป็นคนเดียวที่ช่วยน้องฉันได้ในตอนนี้’
‘เข้าใจแล้ว’
หลังจากฟังเรื่องราวจนจบ เฌอแตมตอบรับทันทีอย่างไม่ลังเล เธอรู้เรื่องอาการป่วยของน้องสาวเฟรยาดีอยู่แล้ว ไลลาเป็นโรคหัวใจตั้งแต่กำเนิด ตั้งแต่เด็กคนนั้นเกิดมาก็อยู่โรงพยาบาลมาตลอด อาการเดี๋ยวดีเดี๋ยวทรุดอยู่เสมอ เฟรยามักเล่าเรื่องของน้องสาวให้เธอฟังบ่อยครั้ง ปัจจุบันไลลาอายุเจ็ดขวบแล้ว และที่สำคัญคือเด็กคนนั้นมีเลือดกรุ๊ปเดียวกับเธอ
นั่นคือ AB-Rh Negative
หรือเรียกอีกอย่างว่าเลือดแพนด้า!
