บทที่ 42 คำสารภาพแสนหวาน

“น่าน้อยใจชะมัด ทั้งที่พี่แชทมาหาตลอด แต่กลับไม่บอกกันสักคำว่าไม่สบาย รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงขนาดไหนตอนรู้จากไอ้ฌอน” ฉันจับน้ำเสียงน้อยใจของเขาได้อย่างชัดเจน สีหน้าที่เคยเจ้าเล่ห์เหมือนพวกวายร้ายบัดนี้มันเซื่องซึมแปลก ๆ ดูไม่เป็นตัวเขาเลย นั่นทำให้ฉันรู้สึกผิดขึ้นมาจริง ๆ

“ขอโทษค่ะ เฌอไม่คิดว่าพี่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ