บทที่ 44 ดูแล

“...” ความเงียบคือสิ่งตอบกลับ คราวนี้ฉันลองเอื้อมมือไปแตะผ้านวมหนาแล้วเขย่าเบา ๆ ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อถูกฝ่ามือกรุ่นร้อนคว้าจับข้อมือแล้วดึงเบา ๆ จนร่างทั้งร่างเซล้มไปทับเขาบนที่นอน

“อ๊ะ... พี่... พี่โลกิ?” ฉันขมวดคิ้วนิด ๆ เมื่อเงยหน้ามองเจ้าของร่างแกร่งใต้ร่างตัวเองแล้วพบว่าใบหน้าหล่อเหลาอยู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ