บทที่ 48 ค่ำคืนแสนหวาน

“อึก... จะ เจ็บ”

“อดทนหน่อยนะคะคนดี พี่จะไม่ทำให้เฌอเจ็บอีกแล้ว” เสียงแหบพร่ากระซิบปลอบประโลมพลางกดจูบแสนหวาน เขามอมเมาฉันด้วยรสสัมผัสล้ำลึกเพื่อเบนความสนใจให้ลืมความเจ็บปวดเบื้องล่าง และมันได้ผลเมื่อสติของฉันเริ่มขาดห้วงอีกครั้ง เพียงครู่ต่อมาความเจ็บปวดเกินจะทนก็แปรเปลี่ยนเป็นวาบหวามชวนหัวใจส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ