บทที่ 57 ดุเดือด

ปึง!

ปรี๊ด!!

เสียงนกหวีดเป่าหมดเวลาครึ่งแรกด้วยคะแนนของปีสามที่นำอยู่ 21:19 ทั้งสองทีมสลับกันป้องกันและบุกอย่างดุเดือดตั้งแต่ต้นเกม จากตอนแรกที่หลายคนตั้งใจมาเชียร์แบบสนุก ๆ กลายเป็นส่งเสียงเชียร์กันอย่างจริงจัง รวมถึงฉันที่เริ่มรู้สึกไม่ดีกับสายตากดดันของทางฝั่งนั้นที่มักมองมาเป็นระยะ ๆ วันนี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ