บทที่ 62 ตัวตนที่แท้จริง

“เฮ้อ...” ฉันถอนใจเป็นรอบที่สิบของวัน ก่อนจะสะดุ้งนิด ๆ เมื่อถูกเจ้าชานมเลียมือ ฉันลูบหัวทุยน้อย ๆ ของมันแล้วจับอุ้มขึ้นมาบนตัก ฉันมักแวะมาเยี่ยมมันทุกครั้งที่เลิกคลาสช่วงเย็นเร็วและรอเวลาไปคาเฟ่

“อยู่ที่นี่จริง ๆ ด้วย หึ!” เสียงแหลม ๆ ทักขึ้นจากด้านหลัง แต่ยังไม่ทันจะหันมองฉันก็ถูกผลักจากที่นั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ