บทที่ 66 ทรมานตัวเอง

ผมนอนเล่นเกมรอไอ้ไนท์อยู่ที่โซฟาตั้งแต่เที่ยงคืนยันตีห้ามันก็ยังไม่กลับมา ผมไม่ตามเพราะคิดว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวมันก็กลับแต่จนป่านนี้ยังไม่โผล่มาเลย จะไปไหน จะกลับกี่โมงก็น่าจะบอกให้ผมรู้บ้าง ไม่ใช่ทำเหมือนผมไม่มีตัวตนแบบนี้

ผมเข้าไปส่องเฟซบุ๊กมันจนเบื่อแต่นอกจากรูปถ่ายที่ร้านมันก็ไม่มีอะไรอัปเดตอีก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ