บทที่ 78 เสียงนกเสียงกา [ ทิชชู่++ ]

“งอนเหรอ”

ผมมองสีหน้าปั้นปึ่งไม่ได้ดั่งใจของไอ้ไนท์แล้วลอบขำมันในใจ เมื่อกี้ถูกผมเล้าโลมขณะคุยโทรศัพท์มันคงเร้าอารมณ์น่าดู แล้วพอผมหยุดมือดื้อๆ ก็ค้างเติ่ง งุ่นง่านหงุดหงิดใส่ผมแบบลืมตัว

“งอนเหี้ยไร มีงานไม่ใช่เหรอ รีบไปสิ” ไม่พูดเปล่า ผลักหลังไล่ผมอีกต่างหาก

“มา ช่วยหน่อย” ผมคว้าข้อมือมันขึ้นจา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ