บทที่ 86 เงินซื้อใจคนไม่ได้

หลังจากนั่งเป็นเพื่อนผมกินพิซซ่าจนอิ่ม ตะวันก็กลับไปเรียนต่ออย่างรู้ความ ที่จริงผมบอกมันหลายครั้งแล้วว่าพักเที่ยงไม่ต้องแวะมาก็ได้มันเสียเวลา แต่ตะวันก็ไม่เคยฟัง มีเวลาเป็นต้องหาโอกาสมาอยู่กับผมตลอด การที่มันทำตัวติดผมแจแบบนี้ก็ดีอยู่หรอก อารมณ์เหมือนมีแมวเชื่องๆ สักตัวอยู่ใกล้ คอยออดอ้อนคลอเคลี...