บทที่ 1 จุดเริ่มต้น
คุณคิดว่าเพราะอะไรคนๆ หนึ่งถึงมีเพศสภาพไม่ตรงตามชาติกำเนิด สภาพแวดล้อม? ก็อาจใช่... สิ่งดึงดูด? ก็มีส่วน หรือถ้าคุณใจเต้นกับคนแค่คนๆ เดียว ก็แสดงว่าคุณเจอรักแท้เข้าแล้วล่ะ หากคุณอยู่ใกล้ใครแล้วไม่เป็นเหมือนคนๆ นั้น ฟันธงได้เลยว่าคุณหลงรักเขาไปแล้วแน่ๆ แบบไม่สนเพศสภาพของเขาว่าจะเป็นยังไง แล้วคุณคิดว่าเพราะอะไร
ฉัน
ถึงมีเพศสภาพแบบนี้กันละ มาสิ จะพาไปฟัง หึ!
“พี่บอย!!! พี่ทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง!!”
“พูดมากว่ะ!!! น่ารำคาญ!!! คิดว่าตัวเองสวยมากนักรึไง!!!”
ผลั่ก!!!
“ฮืออออ พี่ทำกับฉันแบบนี้ได้ไง ทำได้ยังไง!!!!” สองมือเล็กไล่ทุบอกคนตรงหน้าอย่างเจ็บแค้น ก่อนจะถูกผลักออกมาอีกครั้งอย่างรุนแรงจนล้มไปกับพื้นโคลน
ตุ้บ!!!
“พอเหอะว่ะเพชร มันน่าสมเพช”
“ฮึก ฮึก ฮือออออออออ” ร่างกายสูงยาวของหญิงสาวที่สูงเกือบ 180 เซนติเมตร นั่งคุดคู้อยู่ที่พื้น ร่างกายเปื้อนไปด้วยดินโคลนหลังฝนตก สายตาพร่ามอง
อดีต
คนรัก เดินเคียงคู่ไปกับหญิงสาวอีกคนอย่างเจ็บแค้น ทำไม? เธอไม่ดีตรงไหน? ไม่ว่าเขาขออะไรเธอก็เต็มใจทำให้ไม่มีอิดออด แต่เขากลับตอบแทนเธอด้วยการทิ้งเธอไป หาผู้หญิงคนใหม่ที่เขาคิดว่าดีกว่า
“ได้ ได้ มึงจะเอาแบบนี้ใช่ไหมไอ้พี่ กูสาบาน กูจะแย่งผู้หญิงทุกคนมาจากมึง!!!” ในดวงตามีความแน่วแน่ ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ของตน ร่างสูงโปร่งของหญิงสาวผุดลุกขึ้นยืนอย่างเข้มแข็ง
ถ้าผู้ชายมันหาดีไม่ได้ กูเอากับผู้หญิงแทนก็ได้ว่ะ!!!!
แทนที่เจ้าของร่างบางแต่สูงโปร่งจะเดินทางกลับบ้านของตน แต่เธอกลับเดินตรงเข้าร้านทำผมที่ใกล้ที่สุด ในสภาพเสื้อผ้าที่เลอะเปรอะเปื้อน จนเจ้าของร้านยังมองแรง แต่เธอก็ได้หาสนใจ เดินไปนั่งที่เก้าอี้ก่อนจะสั่งเสียงดังฟังชัด
“ตัดผมพี่!! เอาให้แม่งหล่อกระชากใจไปเลย!!!” คนภายในร้านหันมองหน้ากันอย่างงุนงง ก่อนที่เจ้าของร้านจะเดินเข้ามาถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“หนู แน่ใจหรอ ผมยาวสวยมากเลยนะ จะตัดจริงอะ เจ๊ยังเสียดายแทนเลย”
“ตัด!! ฉันจะตัด!!!” เมื่อได้รับคำยืนยันหนักแน่น เจ้าของร้านจากที่ละล้าละลังไม่กล้าลงมือ ในที่สุดก็เริ่มต้นขยับกรรไกรในมือ จนได้ผมซอยสั้นสีดำสนิทสมใจหญิงสาวตรงหน้า เธอจัดการจ่ายเงิน ก่อนจะเดินออกจากร้าน ไม่แม้แต่จะหันมามองเศษผมที่ร่วงหล่นอยู่บนพื้น หญิงสาวเดินมาเรื่อยๆ จนเจอเข้ากับร้านสัก หยุดนิ่งอยู่ที่หน้าร้านอย่างครุ่นคิด
เอาทั้งที่ ให้มันสุดสิว่ะ!!!
ไม่รอช้าหรือไตร่ตรองซ้ำอีกครั้ง ก้าวเท้าเข้าสู่ภายในร้าน เลือกรูปภาพที่ต้องการจะสัก แล้วบอกตำแหน่งบนร่างกาย ก่อนจะนอนคว่ำกัดฟันแน่นอย่างอดทน ขอให้รอยสักนี้ แทนการบูชาพระเจ้า ขอให้รอยสักนี้ทำให้เธอพบหนทางแห่งความสุขของชีวิต ขอให้ชีวิตของเธอเปล่งประกายเหมือนดวงดาวที่สุกใสในยามค่ำคืน
ขอให้ความเฮงซวย หายไปจากชีวิตเธอ!!!
หญิงสาวพาตัวเองกลับบ้านในยามดึก จนแม่เป็นห่วงต้องออกมายืนรอรับที่หน้าบ้าน ก่อนจะผลักประตูเข้าไปช้าๆ จนผู้เป็นมารดาหันมามองอย่างตกใจ
“ตายแล้ว!!! เพชร ไปทำอะไรมาลูก” คุณหญิงแสงเพชร คำวงสิริ ตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อลูกสาวแสนสวยของเธอกลับบ้านมาในสภาพมอมแมม และแปรเปลี่ยนจากสาวสวยหวานกลับกลายเป็นหล่อเท่บาดใจแทนเสียอย่างนั้น
“ฮึก ฮืออออ แม่” หญิงสาวโผล่เข้ากอดมารดา ร้องไห้อยู่ที่อ้อมอก หากไม่ได้พูดคำใดๆ อธิบายให้ได้ฟัง หลังจากคลายอาการสะอื้นก็พาตัวเองขึ้นบ้าน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และปฏิเสธการรับประทานอาหารเย็นกับครอบครัว หญิงสาวจัดการล้างหน้าล้างตาตัวเอง ก่อนจะมายืนอยู่หน้ากระจก ดึงต่างหูคู่สวยที่ได้รับมาโยนทิ้งไป แล้วหยิบต่างหูคู่ใหม่รูปไม้กางเขนมาสวมใส่ที่ข้างซ้ายเพียงข้างเดียว ลองจัดแต่งทรงผมไปมา จนสรุปได้ว่าจะปัดเป๋ไปที่ข้างซ้าย เพื่อปกปิดรอยสักของตน เพราะยังอยู่ในวัยเรียนมัธยมปลายปีที่ 5 เธอจะต้องปกปิดรอยสักนี้ไปถึงสองปี นับจากนี้
“มึงมีได้ กูก็มีได้ ไม่ว่ามึงจะคบกับใคร กูจะแย่งมาเป็นของกู!!!” เสียงคำประกาศกร้าวดังขึ้นภายในห้องนอน ภายในอกถูกสุ่มด้วยความคั่งแค้นอย่างที่สุด
เช้าวันถัดมาเธอเลือกที่จะใส่ชุดพละสีม่วงตามแบบฟอร์มของโรงเรียน เดินผ่านเข้าประตูโรงเรียนอย่างองอาจ จนเรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดได้เป็นอย่างดี
“กรี้ดดดด ใครว่ะแก ห้องไหนว่ะ ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อน ว่าเรามีคนหล่อขนาดนี้อยู่ด้วย”
“สงสัยเป็นนักเรียนใหม่มั้งแก ดูดิ โคตรเท่เลยอ่ะ”
“โอ้ยย ทูนหัวขา น้ำเดินแล้วค้า”
“คนนี้ฉันจอง!!!”
หญิงสาวเดินผ่านไปช้าๆ อย่างไม่สนใจเสียงรอบข้าง แต่เดิมเธอเป็นคนไม่มีเพื่อน และถูกกลั่นแกล้งจากกลุ่มผู้หญิงด้วยกันเสมอ เพราะเธอ
เคย
ดูอ่อนหวานและน่าทะนุถนอม พวกผู้ชายหลงใหลคลั่งไคล้ในตัวเธอไปทั่ว จึงไม่มีเพื่อนผู้หญิงสักคนที่จะสามารถพูดคุยด้วยได้ เธอเดินเข้าไปนั่งโต๊ะของตัวเองนิ่งๆ เท้าคางเสมองออกไปนอกห้องอย่างไม่ใส่ใจนัก เพื่อนๆ ในห้องหันมามองเป็นตาเดียวด้วยความแปลกใจ ก่อนจะมีหญิงสาวใจกล้าเดินมาตรงหน้าแล้วเอ่ยบอก
“นี่ นาย ตรงนี้มีคนนั่งแล้วนะ ไปนั่งข้างเราไหม โต๊ะข้างๆ เราว่าง” เธอผินหน้ากลับมามอง ก่อนจะยกยิ้มเบาๆ แล้วลุกขึ้นยืน เอื้อมมือลูบแก้มเพื่อนคนนั้นเพื่อเป็นการโปรยเสน่ห์ ก่อนจะโน้มตัวเข้าหาจนหน้าเกือบจะชิดติดกัน ห่างเพียงลมหายใจกั้น แล้วเอ่ยปากตอบ
“หึ ขอโทษนะ ที่ของฉันคือตรงนี้ หากเธอข้องใจ เอาชื่อไปดูซะสิ” เธอว่าพลางหยิบบัตรประจำตัวนักเรียนส่งให้ แล้วค่อยๆ นั่งลงตามเดิม หันมองหน้าต่างอีกครั้งอย่างไม่สนใจ แตกต่างจากเพื่อนร่วมชั้นที่อ้าปากค้างอย่างตกใจก่อนจะเอ่ยถามปากสั่น
“ธะ ธะ เธอคือ เพชร? ชะ ใช่หรอ คน คนเดียวกันจริงๆ หรอ!!” คำถามนั้นทำให้เธอต้องหันไปมอง เอียงคอน้อยๆ ราวกับท่าทางนั้นน่าเอ็นดู และเต็มไปด้วยแววขบขันเล็กน้อย
“ไม่เชื่อฉันหรอ” เธอถามพร้อมกับยิ้มโปรยเสน่ห์อีกครั้ง จนเพื่อนคนนั้นส่ายหัวไปมาก่อนจะพยักหน้ารัวเร็ว
“เชื่อ เชื่อ ฉันเชื่อเธอ!!” หญิงสาวหัวเราะหึหึ ก่อนจะยื่นมือไปรับเอาบัตรประจำตัวนักเรียนกลับคืนมา เมื่อได้บัตรมาถือไว้ในมือ ก็ทำการหักทิ้งทันที โปรยเศษเล็กเศษน้อยลงพื้น ก่อนจะเงยหน้ามอง และไล่ไปทั่วห้องในที่สุด ก่อนจะพูดเสียงดังฟังชัด
“ให้พวกเธอลืมเพชรคนโง่เง่านั้นไปซะ ฉันไม่อยากจะเจอยัยโง่คนนั้นเป็นครั้งที่สอง ตอนนี้มีแต่เพชรคนใหม่ ที่พวกเธอกำลังมองดูอยู่ตอนนี้ หวังว่าจะเข้าใจและกระจายข่าวให้ทีนะ” ริมฝีปากบางกระตุกยิ้มร้าย ก่อนจะนั่งลงแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างดังเดิม พวกเพื่อนๆ มองกันตาปริบๆ ก่อนเสียงจะส่งเสียงดังลั่นอย่างห้ามไม่อยู่ แต่เธอไม่สนใจหรอก เธอได้พูดในสิ่งที่ต้องการไปจนหมดแล้ว
หลังจากนั้นเพียงเวลาไม่นานเธอก็กลายเป็นที่รู้จักไปทั่วโรงเรียน ใช้เวลาหลังเรียนฝึกซ้อมบาส บอล วอลเลย์บอล ตะกร้อ เรียกได้ว่าอะไรที่ผู้ชายทำ อะไรที่ผู้ชายเล่น เธอจะต้องทำให้ได้ดีเหมือนพวกเขา นอกจากนี้ยังขอติดตามพ่อไปที่สนามมวยและฝึกฝนการยิงปืน พ่อของเธอก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ร้อยตำรวจเอกนัฐกาญ คำวงสิริ ดังนั้นไม่ใช่เรื่องยากถ้าเธอจะเรียนรู้เรื่องเหล่านี้
และเธอก็เริ่มต้นการขโมยผู้หญิงของ
อดีต
คนรักของเธอ ไม่ว่าคนๆ นั้นจะคบกับใคร เธอก็พร้อมจะแก่งแย่งมา แต่เธอก็ไม่เคยจริงจังกับใคร เพียงแค่คบผ่านๆ โปรยเสน่ห์ไปทั่วเฉยๆ จึงมีสาวๆ มาห้อมล้อมอยู่ไม่ขาด เพราะเธอยังไม่จริงจังกับใคร สาวๆ เหล่านั้นจึงเดินหน้าตามรุกเธอไม่หยุดหย่อน
ในทุกๆ วันเธอจะต้องได้รับของขวัญ และขนมมากมายจนเต็มโต๊ะไปหมด แต่เธอไม่ชอบขนมหวาน จึงได้แต่หอบกลับบ้านเอาไปวางทิ้งไว้ ให้คนในบ้านได้ทาน แถมยังลุกลามไปถึงตู้จดหมายบ้านเธอด้วย
นอกจากนี้ เมื่อเธอเริ่มแย่งผู้หญิงของคนรักเก่ามา เขาเข้ามาหาด้วยท่าทีคุกคาม จนเธอต้องสั่งสอนออกไปสองสามยก จนเขาคนนั้นถึงกับลนลาน รีบหนีหน้าเธอทันทีที่เธอกำลังจะเดินผ่านไป และเพราะหญิงสาวที่แย่งมานั้นเล่าลือเรื่องของเธอทั้งเรื่องการชกต่อย กีฬา และความรู้ความสามารถที่เธอมี ทำให้ภายใน 1 ปี ก็กลายเป็นที่จับตามอง
เนื่องด้วยเธอสร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนในทุกๆ ด้าน ดังนั้นไม่ว่าเธอจะทำอะไรที่ผิดกฎโรงเรียนขนาดไหน ก็ไม่มีใครกล้าปริปากบ่นหรือตักเตือน เธอจึงเริ่มเหมือนเด็กผู้ชายมากความสามารถขึ้นเรื่อยๆ การเซ็ทผม เปิดเผยรอยสักสู่สายตาผู้อื่น การใส่ต่างหูข้างเดียวหรือแม้กระทั่งการสวมใส่ชุดนักเรียนชาย แม้จะเป็นปีสุดท้ายที่ได้ใส่แล้วก็ตาม ก็ไม่มีใครว่าเธอแม้สักคำ ความหล่อเท่ยิ่งฟุ้งกระจาย จนกลายเป็นขวัญใจของคนในโรงเรียน แม้จะมีพวกผู้ชายไม่ชอบขี้หน้า หากแต่เมื่อเธอปรายสายตา คนเหล่านั้นพลันหยุดนิ่งชะงักงัน ไม่กล้าหือใดๆ กับเธออีก
หึหึ ในเมื่อผู้ชายมันหาดีไม่ได้ ก็อย่าไปมีมันอีกเลย
เธอคิดพลางลูบไล้กายบางของหญิงสาวคนหนึ่ง ผิวเนียนนุ่มมือ ก้อนอกนุ่มนิ่มน่ากัด เอวคอดกิ่วโค้งบางจนกลัวว่าหากทำรุนแรงไปเอวบางนั้นจะหักเอาได้ เธอประกบปากจูบกับหญิงสาวตรงหน้าที่เธอจำไม่ได้แม้แต่ชื่อ นิ้วมือฟอนเฟ้นเคล้นคลึงร่างเล็กที่อยู่ข้างใต้กาย ก่อนจะส่งนิ้วร้อนเข้าไปสำรวจช่องทางรักที่บีบรัดตัวแน่นจนขยับได้ยากลำบาก หากแต่เธอก็ทำไปอย่างนิ่มนวล ถนอมคนใต้ร่างให้มากที่สุด ให้คนใต้ร่างได้รู้ว่าคบกับทอมแบบเธอ มันดีกว่าผู้ชายยังไง
“อ๊า พี่เพชรคะ หนูเสียวว อ๊ะ”
“เดี๋ยวพี่จะพาไปเที่ยวสวรรค์นะครับ” เสียงแหบพร่าออกแนวทุ้มนิดๆ หากแต่ใสกังวานเหมือนระฆังใหญ่ดังตอบกลับมา ทุกๆ สัมผัสเป็นไปอย่างนุ่มนวล จนคนใต้ร่างสั่นสะท้าน และเธอก็เร่งจังหวะให้หนักหน่วงตามที่คนใต้ร่างร้องขอมาอย่างเต็มใจ ไม่นานก็ส่งหญิงสาวร่างเล็กไปถึงฝั่งฝัน เธอผุดลุกขึ้นจากที่นอน เข้าไปล้างมือในห้องน้ำด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย ก่อนจะกลับออกมาแล้วกระซิบข้างหูของคนที่เหนื่อยหอบรุนแรง
“นอนพักนะครับ พี่ต้องกลับแล้ว ได้พี่แล้วห้ามทิ้งพี่นะ” ยกยิ้มมุมปากเป็นการส่งท้าย ก่อนจะเดินออกจากห้องไป หลังบานประตูปิดลงใบหน้าก็กลับมานิ่งเรียบดังเดิม ราวกับว่าหลงลืมความรู้สึกไปเสียแล้ว....
และนั่นเป็นเรื่องราวที่ทำให้ฉันได้มายืนในจุดนี้ จุดที่เพศสภาพไม่ตรงกับชาติกำเนิด แล้วยังไงละ ใครสนกัน
ตอนนี้เธอกำลังเดินเข้าสู่ตัวตึกของคณะบริหาร ที่เลือกเรียนด้วยตัวเอง เพราะไม่ได้ใส่ใจมากนักว่าชีวิตจะเดินไปทางไหน ที่มาเรียนก็เพื่อใบปริญญาให้พ่อแม่ได้ภูมิใจก็เท่านั้น เธอเดินตามทางมาเอื่อยๆ ก่อนจะเข้าไปร่วมกลุ่มเพื่อนๆ ที่กำลังรับน้อง ในชั่วขณะที่ไม่ทันระวังตัว วงแขนที่มีมัดกล้ามก็วางพาดมาบนไหล่ จนต้องหันกลับไปมอง
“ไงมึง ชื่อไรอะ”
“เพชร”
“เออ กูซันนะ หล่อดีนี่หว่า สนใจมาอยู่กับพวกกูมะ มึงคงเรียกสาวๆ ได้ดี”
“ไม่เป็นไร ขอบใจ” ตอบกลับไปแค่นั้นแล้วดันแขนออกจากบ่า ลุกขึ้นยืนเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อของตัวเอง
“นางสาวเพชรกาญจน์ คำวงสิริ ออกมาจับฉลากพี่เทคด้วยค้า น้องคนไหนค้า” เธอผุดตัวลุกขึ้นช้าๆ ก่อนจะเดินขึ้นไปข้างหน้า จนพี่เขาหันมาถาม
“มีอะไรหรอคะน้อง จะลงสมัครเดือนคณะใช่ไหมคะเนี้ย มานี่เลยๆ ๆ ๆ”
“อะ อ่อ มาจับฉลากพี่เทคครับ” เธอขืนตัวเอาไว้ ไม่ให้โดนลากไปโดยง่าย
“น้องคะ เค้าเรียกน้องเพชรกาญจน์ คำวงสิริค่ะน้อง ผู้หญิงค่ะ ผู้หญิง น้องเป็นผู้ชายก็ไม่ใช่แล้วค่ะ อยากลงสมัครเดือนก็บอกมาตรงๆ ก็ได้ค่ะน้องขา”
“อ่อ ไม่ใช่ฮะ” ว่าพลางก้มหน้าลง เปิดกระเป๋า หยิบบัตรประจำตัวประชาชนขึ้นมา ก่อนจะยื่นไปตรงหน้าของพี่กะเทยร่างยักษ์
“ทีนี้ผมจับได้ยังครับ ผมชื่อ นางสาวเพชรกาญจน์ คำวงสิริ ”
