บทนำ
เพชรกาญจน์ คำวงสิริ ชื่อเล่นของเธอคือ เพชร
สาวทอมบอย ผู้หญิงรายล้อมมากมาย เพราะแผลใจในอดีตทำให้ชีวิตหันเห กลับตาลปัตรเปลี่ยนเธอไปอย่างสิ้นเชิง
เขา
นัฐวุฒิ โชติกาล ชื่อเล่นของเขาคือ วุฒิ
ตั้งแต่เขาเริ่มรู้ตัว สายตาก็มองหาแต่ผู้ชายหนุ่มน้อยมาตลอด แต่ไหง๋กลับมาหลงรักผู้หญิงทอมบอยซะได้ แถมเธอยังเสน่ห์แรงมากกว่าเขาอีก!!!
"กูว่า... กูชอบไอ้เพชรว่ะ"
"ห๊ะ! /ห๊ะ! /ห๊ะ! "
"ไอ้สัส!!! "
บท 1
คุณคิดว่าเพราะอะไรคนๆ หนึ่งถึงมีเพศสภาพไม่ตรงตามชาติกำเนิด สภาพแวดล้อม? ก็อาจใช่... สิ่งดึงดูด? ก็มีส่วน หรือถ้าคุณใจเต้นกับคนแค่คนๆ เดียว ก็แสดงว่าคุณเจอรักแท้เข้าแล้วล่ะ หากคุณอยู่ใกล้ใครแล้วไม่เป็นเหมือนคนๆ นั้น ฟันธงได้เลยว่าคุณหลงรักเขาไปแล้วแน่ๆ แบบไม่สนเพศสภาพของเขาว่าจะเป็นยังไง แล้วคุณคิดว่าเพราะอะไร
ฉัน
ถึงมีเพศสภาพแบบนี้กันละ มาสิ จะพาไปฟัง หึ!
“พี่บอย!!! พี่ทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง!!”
“พูดมากว่ะ!!! น่ารำคาญ!!! คิดว่าตัวเองสวยมากนักรึไง!!!”
ผลั่ก!!!
“ฮืออออ พี่ทำกับฉันแบบนี้ได้ไง ทำได้ยังไง!!!!” สองมือเล็กไล่ทุบอกคนตรงหน้าอย่างเจ็บแค้น ก่อนจะถูกผลักออกมาอีกครั้งอย่างรุนแรงจนล้มไปกับพื้นโคลน
ตุ้บ!!!
“พอเหอะว่ะเพชร มันน่าสมเพช”
“ฮึก ฮึก ฮือออออออออ” ร่างกายสูงยาวของหญิงสาวที่สูงเกือบ 180 เซนติเมตร นั่งคุดคู้อยู่ที่พื้น ร่างกายเปื้อนไปด้วยดินโคลนหลังฝนตก สายตาพร่ามอง
อดีต
คนรัก เดินเคียงคู่ไปกับหญิงสาวอีกคนอย่างเจ็บแค้น ทำไม? เธอไม่ดีตรงไหน? ไม่ว่าเขาขออะไรเธอก็เต็มใจทำให้ไม่มีอิดออด แต่เขากลับตอบแทนเธอด้วยการทิ้งเธอไป หาผู้หญิงคนใหม่ที่เขาคิดว่าดีกว่า
“ได้ ได้ มึงจะเอาแบบนี้ใช่ไหมไอ้พี่ กูสาบาน กูจะแย่งผู้หญิงทุกคนมาจากมึง!!!” ในดวงตามีความแน่วแน่ ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ของตน ร่างสูงโปร่งของหญิงสาวผุดลุกขึ้นยืนอย่างเข้มแข็ง
ถ้าผู้ชายมันหาดีไม่ได้ กูเอากับผู้หญิงแทนก็ได้ว่ะ!!!!
แทนที่เจ้าของร่างบางแต่สูงโปร่งจะเดินทางกลับบ้านของตน แต่เธอกลับเดินตรงเข้าร้านทำผมที่ใกล้ที่สุด ในสภาพเสื้อผ้าที่เลอะเปรอะเปื้อน จนเจ้าของร้านยังมองแรง แต่เธอก็ได้หาสนใจ เดินไปนั่งที่เก้าอี้ก่อนจะสั่งเสียงดังฟังชัด
“ตัดผมพี่!! เอาให้แม่งหล่อกระชากใจไปเลย!!!” คนภายในร้านหันมองหน้ากันอย่างงุนงง ก่อนที่เจ้าของร้านจะเดินเข้ามาถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“หนู แน่ใจหรอ ผมยาวสวยมากเลยนะ จะตัดจริงอะ เจ๊ยังเสียดายแทนเลย”
“ตัด!! ฉันจะตัด!!!” เมื่อได้รับคำยืนยันหนักแน่น เจ้าของร้านจากที่ละล้าละลังไม่กล้าลงมือ ในที่สุดก็เริ่มต้นขยับกรรไกรในมือ จนได้ผมซอยสั้นสีดำสนิทสมใจหญิงสาวตรงหน้า เธอจัดการจ่ายเงิน ก่อนจะเดินออกจากร้าน ไม่แม้แต่จะหันมามองเศษผมที่ร่วงหล่นอยู่บนพื้น หญิงสาวเดินมาเรื่อยๆ จนเจอเข้ากับร้านสัก หยุดนิ่งอยู่ที่หน้าร้านอย่างครุ่นคิด
เอาทั้งที่ ให้มันสุดสิว่ะ!!!
ไม่รอช้าหรือไตร่ตรองซ้ำอีกครั้ง ก้าวเท้าเข้าสู่ภายในร้าน เลือกรูปภาพที่ต้องการจะสัก แล้วบอกตำแหน่งบนร่างกาย ก่อนจะนอนคว่ำกัดฟันแน่นอย่างอดทน ขอให้รอยสักนี้ แทนการบูชาพระเจ้า ขอให้รอยสักนี้ทำให้เธอพบหนทางแห่งความสุขของชีวิต ขอให้ชีวิตของเธอเปล่งประกายเหมือนดวงดาวที่สุกใสในยามค่ำคืน
ขอให้ความเฮงซวย หายไปจากชีวิตเธอ!!!
หญิงสาวพาตัวเองกลับบ้านในยามดึก จนแม่เป็นห่วงต้องออกมายืนรอรับที่หน้าบ้าน ก่อนจะผลักประตูเข้าไปช้าๆ จนผู้เป็นมารดาหันมามองอย่างตกใจ
“ตายแล้ว!!! เพชร ไปทำอะไรมาลูก” คุณหญิงแสงเพชร คำวงสิริ ตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อลูกสาวแสนสวยของเธอกลับบ้านมาในสภาพมอมแมม และแปรเปลี่ยนจากสาวสวยหวานกลับกลายเป็นหล่อเท่บาดใจแทนเสียอย่างนั้น
“ฮึก ฮืออออ แม่” หญิงสาวโผล่เข้ากอดมารดา ร้องไห้อยู่ที่อ้อมอก หากไม่ได้พูดคำใดๆ อธิบายให้ได้ฟัง หลังจากคลายอาการสะอื้นก็พาตัวเองขึ้นบ้าน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และปฏิเสธการรับประทานอาหารเย็นกับครอบครัว หญิงสาวจัดการล้างหน้าล้างตาตัวเอง ก่อนจะมายืนอยู่หน้ากระจก ดึงต่างหูคู่สวยที่ได้รับมาโยนทิ้งไป แล้วหยิบต่างหูคู่ใหม่รูปไม้กางเขนมาสวมใส่ที่ข้างซ้ายเพียงข้างเดียว ลองจัดแต่งทรงผมไปมา จนสรุปได้ว่าจะปัดเป๋ไปที่ข้างซ้าย เพื่อปกปิดรอยสักของตน เพราะยังอยู่ในวัยเรียนมัธยมปลายปีที่ 5 เธอจะต้องปกปิดรอยสักนี้ไปถึงสองปี นับจากนี้
“มึงมีได้ กูก็มีได้ ไม่ว่ามึงจะคบกับใคร กูจะแย่งมาเป็นของกู!!!” เสียงคำประกาศกร้าวดังขึ้นภายในห้องนอน ภายในอกถูกสุ่มด้วยความคั่งแค้นอย่างที่สุด
เช้าวันถัดมาเธอเลือกที่จะใส่ชุดพละสีม่วงตามแบบฟอร์มของโรงเรียน เดินผ่านเข้าประตูโรงเรียนอย่างองอาจ จนเรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดได้เป็นอย่างดี
“กรี้ดดดด ใครว่ะแก ห้องไหนว่ะ ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อน ว่าเรามีคนหล่อขนาดนี้อยู่ด้วย”
“สงสัยเป็นนักเรียนใหม่มั้งแก ดูดิ โคตรเท่เลยอ่ะ”
“โอ้ยย ทูนหัวขา น้ำเดินแล้วค้า”
“คนนี้ฉันจอง!!!”
หญิงสาวเดินผ่านไปช้าๆ อย่างไม่สนใจเสียงรอบข้าง แต่เดิมเธอเป็นคนไม่มีเพื่อน และถูกกลั่นแกล้งจากกลุ่มผู้หญิงด้วยกันเสมอ เพราะเธอ
เคย
ดูอ่อนหวานและน่าทะนุถนอม พวกผู้ชายหลงใหลคลั่งไคล้ในตัวเธอไปทั่ว จึงไม่มีเพื่อนผู้หญิงสักคนที่จะสามารถพูดคุยด้วยได้ เธอเดินเข้าไปนั่งโต๊ะของตัวเองนิ่งๆ เท้าคางเสมองออกไปนอกห้องอย่างไม่ใส่ใจนัก เพื่อนๆ ในห้องหันมามองเป็นตาเดียวด้วยความแปลกใจ ก่อนจะมีหญิงสาวใจกล้าเดินมาตรงหน้าแล้วเอ่ยบอก
“นี่ นาย ตรงนี้มีคนนั่งแล้วนะ ไปนั่งข้างเราไหม โต๊ะข้างๆ เราว่าง” เธอผินหน้ากลับมามอง ก่อนจะยกยิ้มเบาๆ แล้วลุกขึ้นยืน เอื้อมมือลูบแก้มเพื่อนคนนั้นเพื่อเป็นการโปรยเสน่ห์ ก่อนจะโน้มตัวเข้าหาจนหน้าเกือบจะชิดติดกัน ห่างเพียงลมหายใจกั้น แล้วเอ่ยปากตอบ
“หึ ขอโทษนะ ที่ของฉันคือตรงนี้ หากเธอข้องใจ เอาชื่อไปดูซะสิ” เธอว่าพลางหยิบบัตรประจำตัวนักเรียนส่งให้ แล้วค่อยๆ นั่งลงตามเดิม หันมองหน้าต่างอีกครั้งอย่างไม่สนใจ แตกต่างจากเพื่อนร่วมชั้นที่อ้าปากค้างอย่างตกใจก่อนจะเอ่ยถามปากสั่น
“ธะ ธะ เธอคือ เพชร? ชะ ใช่หรอ คน คนเดียวกันจริงๆ หรอ!!” คำถามนั้นทำให้เธอต้องหันไปมอง เอียงคอน้อยๆ ราวกับท่าทางนั้นน่าเอ็นดู และเต็มไปด้วยแววขบขันเล็กน้อย
“ไม่เชื่อฉันหรอ” เธอถามพร้อมกับยิ้มโปรยเสน่ห์อีกครั้ง จนเพื่อนคนนั้นส่ายหัวไปมาก่อนจะพยักหน้ารัวเร็ว
“เชื่อ เชื่อ ฉันเชื่อเธอ!!” หญิงสาวหัวเราะหึหึ ก่อนจะยื่นมือไปรับเอาบัตรประจำตัวนักเรียนกลับคืนมา เมื่อได้บัตรมาถือไว้ในมือ ก็ทำการหักทิ้งทันที โปรยเศษเล็กเศษน้อยลงพื้น ก่อนจะเงยหน้ามอง และไล่ไปทั่วห้องในที่สุด ก่อนจะพูดเสียงดังฟังชัด
“ให้พวกเธอลืมเพชรคนโง่เง่านั้นไปซะ ฉันไม่อยากจะเจอยัยโง่คนนั้นเป็นครั้งที่สอง ตอนนี้มีแต่เพชรคนใหม่ ที่พวกเธอกำลังมองดูอยู่ตอนนี้ หวังว่าจะเข้าใจและกระจายข่าวให้ทีนะ” ริมฝีปากบางกระตุกยิ้มร้าย ก่อนจะนั่งลงแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างดังเดิม พวกเพื่อนๆ มองกันตาปริบๆ ก่อนเสียงจะส่งเสียงดังลั่นอย่างห้ามไม่อยู่ แต่เธอไม่สนใจหรอก เธอได้พูดในสิ่งที่ต้องการไปจนหมดแล้ว
หลังจากนั้นเพียงเวลาไม่นานเธอก็กลายเป็นที่รู้จักไปทั่วโรงเรียน ใช้เวลาหลังเรียนฝึกซ้อมบาส บอล วอลเลย์บอล ตะกร้อ เรียกได้ว่าอะไรที่ผู้ชายทำ อะไรที่ผู้ชายเล่น เธอจะต้องทำให้ได้ดีเหมือนพวกเขา นอกจากนี้ยังขอติดตามพ่อไปที่สนามมวยและฝึกฝนการยิงปืน พ่อของเธอก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ร้อยตำรวจเอกนัฐกาญ คำวงสิริ ดังนั้นไม่ใช่เรื่องยากถ้าเธอจะเรียนรู้เรื่องเหล่านี้
และเธอก็เริ่มต้นการขโมยผู้หญิงของ
อดีต
คนรักของเธอ ไม่ว่าคนๆ นั้นจะคบกับใคร เธอก็พร้อมจะแก่งแย่งมา แต่เธอก็ไม่เคยจริงจังกับใคร เพียงแค่คบผ่านๆ โปรยเสน่ห์ไปทั่วเฉยๆ จึงมีสาวๆ มาห้อมล้อมอยู่ไม่ขาด เพราะเธอยังไม่จริงจังกับใคร สาวๆ เหล่านั้นจึงเดินหน้าตามรุกเธอไม่หยุดหย่อน
ในทุกๆ วันเธอจะต้องได้รับของขวัญ และขนมมากมายจนเต็มโต๊ะไปหมด แต่เธอไม่ชอบขนมหวาน จึงได้แต่หอบกลับบ้านเอาไปวางทิ้งไว้ ให้คนในบ้านได้ทาน แถมยังลุกลามไปถึงตู้จดหมายบ้านเธอด้วย
นอกจากนี้ เมื่อเธอเริ่มแย่งผู้หญิงของคนรักเก่ามา เขาเข้ามาหาด้วยท่าทีคุกคาม จนเธอต้องสั่งสอนออกไปสองสามยก จนเขาคนนั้นถึงกับลนลาน รีบหนีหน้าเธอทันทีที่เธอกำลังจะเดินผ่านไป และเพราะหญิงสาวที่แย่งมานั้นเล่าลือเรื่องของเธอทั้งเรื่องการชกต่อย กีฬา และความรู้ความสามารถที่เธอมี ทำให้ภายใน 1 ปี ก็กลายเป็นที่จับตามอง
เนื่องด้วยเธอสร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนในทุกๆ ด้าน ดังนั้นไม่ว่าเธอจะทำอะไรที่ผิดกฎโรงเรียนขนาดไหน ก็ไม่มีใครกล้าปริปากบ่นหรือตักเตือน เธอจึงเริ่มเหมือนเด็กผู้ชายมากความสามารถขึ้นเรื่อยๆ การเซ็ทผม เปิดเผยรอยสักสู่สายตาผู้อื่น การใส่ต่างหูข้างเดียวหรือแม้กระทั่งการสวมใส่ชุดนักเรียนชาย แม้จะเป็นปีสุดท้ายที่ได้ใส่แล้วก็ตาม ก็ไม่มีใครว่าเธอแม้สักคำ ความหล่อเท่ยิ่งฟุ้งกระจาย จนกลายเป็นขวัญใจของคนในโรงเรียน แม้จะมีพวกผู้ชายไม่ชอบขี้หน้า หากแต่เมื่อเธอปรายสายตา คนเหล่านั้นพลันหยุดนิ่งชะงักงัน ไม่กล้าหือใดๆ กับเธออีก
หึหึ ในเมื่อผู้ชายมันหาดีไม่ได้ ก็อย่าไปมีมันอีกเลย
เธอคิดพลางลูบไล้กายบางของหญิงสาวคนหนึ่ง ผิวเนียนนุ่มมือ ก้อนอกนุ่มนิ่มน่ากัด เอวคอดกิ่วโค้งบางจนกลัวว่าหากทำรุนแรงไปเอวบางนั้นจะหักเอาได้ เธอประกบปากจูบกับหญิงสาวตรงหน้าที่เธอจำไม่ได้แม้แต่ชื่อ นิ้วมือฟอนเฟ้นเคล้นคลึงร่างเล็กที่อยู่ข้างใต้กาย ก่อนจะส่งนิ้วร้อนเข้าไปสำรวจช่องทางรักที่บีบรัดตัวแน่นจนขยับได้ยากลำบาก หากแต่เธอก็ทำไปอย่างนิ่มนวล ถนอมคนใต้ร่างให้มากที่สุด ให้คนใต้ร่างได้รู้ว่าคบกับทอมแบบเธอ มันดีกว่าผู้ชายยังไง
“อ๊า พี่เพชรคะ หนูเสียวว อ๊ะ”
“เดี๋ยวพี่จะพาไปเที่ยวสวรรค์นะครับ” เสียงแหบพร่าออกแนวทุ้มนิดๆ หากแต่ใสกังวานเหมือนระฆังใหญ่ดังตอบกลับมา ทุกๆ สัมผัสเป็นไปอย่างนุ่มนวล จนคนใต้ร่างสั่นสะท้าน และเธอก็เร่งจังหวะให้หนักหน่วงตามที่คนใต้ร่างร้องขอมาอย่างเต็มใจ ไม่นานก็ส่งหญิงสาวร่างเล็กไปถึงฝั่งฝัน เธอผุดลุกขึ้นจากที่นอน เข้าไปล้างมือในห้องน้ำด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย ก่อนจะกลับออกมาแล้วกระซิบข้างหูของคนที่เหนื่อยหอบรุนแรง
“นอนพักนะครับ พี่ต้องกลับแล้ว ได้พี่แล้วห้ามทิ้งพี่นะ” ยกยิ้มมุมปากเป็นการส่งท้าย ก่อนจะเดินออกจากห้องไป หลังบานประตูปิดลงใบหน้าก็กลับมานิ่งเรียบดังเดิม ราวกับว่าหลงลืมความรู้สึกไปเสียแล้ว....
และนั่นเป็นเรื่องราวที่ทำให้ฉันได้มายืนในจุดนี้ จุดที่เพศสภาพไม่ตรงกับชาติกำเนิด แล้วยังไงละ ใครสนกัน
ตอนนี้เธอกำลังเดินเข้าสู่ตัวตึกของคณะบริหาร ที่เลือกเรียนด้วยตัวเอง เพราะไม่ได้ใส่ใจมากนักว่าชีวิตจะเดินไปทางไหน ที่มาเรียนก็เพื่อใบปริญญาให้พ่อแม่ได้ภูมิใจก็เท่านั้น เธอเดินตามทางมาเอื่อยๆ ก่อนจะเข้าไปร่วมกลุ่มเพื่อนๆ ที่กำลังรับน้อง ในชั่วขณะที่ไม่ทันระวังตัว วงแขนที่มีมัดกล้ามก็วางพาดมาบนไหล่ จนต้องหันกลับไปมอง
“ไงมึง ชื่อไรอะ”
“เพชร”
“เออ กูซันนะ หล่อดีนี่หว่า สนใจมาอยู่กับพวกกูมะ มึงคงเรียกสาวๆ ได้ดี”
“ไม่เป็นไร ขอบใจ” ตอบกลับไปแค่นั้นแล้วดันแขนออกจากบ่า ลุกขึ้นยืนเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อของตัวเอง
“นางสาวเพชรกาญจน์ คำวงสิริ ออกมาจับฉลากพี่เทคด้วยค้า น้องคนไหนค้า” เธอผุดตัวลุกขึ้นช้าๆ ก่อนจะเดินขึ้นไปข้างหน้า จนพี่เขาหันมาถาม
“มีอะไรหรอคะน้อง จะลงสมัครเดือนคณะใช่ไหมคะเนี้ย มานี่เลยๆ ๆ ๆ”
“อะ อ่อ มาจับฉลากพี่เทคครับ” เธอขืนตัวเอาไว้ ไม่ให้โดนลากไปโดยง่าย
“น้องคะ เค้าเรียกน้องเพชรกาญจน์ คำวงสิริค่ะน้อง ผู้หญิงค่ะ ผู้หญิง น้องเป็นผู้ชายก็ไม่ใช่แล้วค่ะ อยากลงสมัครเดือนก็บอกมาตรงๆ ก็ได้ค่ะน้องขา”
“อ่อ ไม่ใช่ฮะ” ว่าพลางก้มหน้าลง เปิดกระเป๋า หยิบบัตรประจำตัวประชาชนขึ้นมา ก่อนจะยื่นไปตรงหน้าของพี่กะเทยร่างยักษ์
“ทีนี้ผมจับได้ยังครับ ผมชื่อ นางสาวเพชรกาญจน์ คำวงสิริ ”
บทล่าสุด
#99 บทที่ 99 ตอนพิเศษ Happy 5th Anniversary
อัปเดตล่าสุด: 10/30/2025#98 บทที่ 98 ตอนพิเศษ สงกรานต์
อัปเดตล่าสุด: 10/30/2025#97 บทที่ 97 ตอนพิเศษ วาเลนไทน์
อัปเดตล่าสุด: 10/30/2025#96 บทที่ 96 ตอนพิเศษ Happy Birthday
อัปเดตล่าสุด: 10/30/2025#95 บทที่ 95 ตอนพิเศษ น้องนิลและน้องลิน
อัปเดตล่าสุด: 10/30/2025#94 บทที่ 94 ตอนพิเศษ สมาชิกเพิ่มเติม
อัปเดตล่าสุด: 10/30/2025#93 บทที่ 93 ตอนพิเศษ Honey Honey #3 NC+++
อัปเดตล่าสุด: 10/30/2025#92 บทที่ 92 ตอนพิเศษ Honey Honey #2 NC+++
อัปเดตล่าสุด: 10/30/2025#91 บทที่ 91 ตอนพิเศษ Honey Honey #1 NC+++
อัปเดตล่าสุด: 10/30/2025#90 บทที่ 90 ร่วมงานเลี้ยงเฉลิมฉลอง END
อัปเดตล่าสุด: 10/30/2025
คุณอาจชอบ 😍
รักโคตรร้าย ผู้ชายพันธุ์ดิบ
ปรเมศ จิรกุล หมอหนุ่มเนื้อหอม รองผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เขาขึ้นชื่อเรื่องความฮอตฉ่า เป็นสุภาพบุรุษ อ่อนโยน เทคแคร์ดีเยี่ยม และให้เกียรติผู้หญิงทุกคน ยกเว้นกับธารธารา อัศวนนท์
ปรเมศตั้งแง่รังเกียจธารธาราตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้า เพียงเพราะเธอแต่งตัวเหมือนผู้ชาย เขาเลยประณามว่าเธอเป็นพวกผิดเพศน่ารังเกียจ แต่ใครเลยจะรู้ว่าหมอสาวมาดทอมหัวใจหญิงนั้นจะเฝ้ารักและแอบมองเขาอยู่ห่างๆ เพราะเจียมตัวดีว่าอีกฝ่ายแสนจะรังเกียจ และดูเหมือนคำกล่าวที่ว่าเกลียดอะไรมักจะได้อย่างนั้นจะใช้ไม่ได้ผลสำหรับคนทั้งคู่
กระทั่งดวลเหล้ากันจนเมาแบบขาดสติสุดกู่ เขาจึงเผลอปล้ำแม่สาวทอมที่เขาประกาศว่าเกลียดเข้าไส้ หนำซ้ำยังโยนความผิดว่า ‘ความสัมพันธ์บัดซบ’ ที่เกิดขึ้นเป็นเพราะยัยทอมตัวแสบยั่วเขา เมากับเมาเอากันแล้วไง น้ำแตกก็แยกทาง ทว่าพออีกฝ่ายหลบหน้าเขากลับร้อนรนกระวนกระวาย ครั้นทนไม่ไหวหมอหนุ่มจอมยโสก็ต้องคอยราวี และตามหึงหวงเมื่อมีใครคิดจะจีบ ‘เมียทอม’ ของเขา แต่กว่าจะรู้ตัวว่าขาดเธอไม่ได้ เธอก็หายไปจากชีวิตเขาเสียแล้ว
ลิขิตรักนายสุดหื่น
เรื่องย่อ....
“คุณอัสลาน… คุณออกไปห่างๆฉันหน่อยได้ไหม…ห้องครัวนี่มันก็กว้างมากเลยนะคุณ ทำไมคุณต้องมาใกล้ฉันขนาดนี้ด้วย…”
“ก็ผมอยากจะดูว่าคุณใส่ยาเสน่ห์อะไรลงไปในอาหารหรือเปล่า เพราะช่วงนี้ผมรู้สึกโหยหาคุณตลอดเลย…”
“ใครจะบ้ามาใส่ยาเสน่ห์ให้คุณกินล่ะ แค่นี้ฉันก็แทบไม่ได้นอนแล้ว… ขืนใส่ยาเสน่ห์ให้คุณกิน ฉันไม่นอนแกผ้าให้คุณเอาทั้งวันเลยเหรอ…”
“หึๆ…ก็คุณมันน่ามั่นเขี้ยวนิ จะจับจะตบตรงไหนก็แน่นไปหมดเลย…แถมกลิ่นตัวก็หอมไปยันหอยเลย…อืม…พูดไปแล้วขอผมดมให้ชื่นใจหน่อยสิ วันนี้ทำงานมาโคตรเหนื่อยเลย…”
“อื้อ…คุณจะทำอะไรน่ะคุณฮัสลาน นี่มันในห้องครัวนะคุณ…เดี๋ยวพวกแม่บ้านเดินเข้ามาจะทำยังไงคะ…ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยค่ะ จะมาดมอะไรตรงนี้”
“ก็ผมอยากดมตอนนี้ไงคุณ…เห็นหน้าคุณแล้วผมก็รู้สึกเสี้ยนจนทนไม่ไหวแล้วเนี่ย…ขอผมดมให้ชื่นใจหน่อยเถอะ”
“อ้ะ….คุณอัสลาน….อื้อ….ทำไมคุณมันหื่นแบบนี้เนี่ย….เอามือของคุณออกไปนะ เดี๋ยวคนมาเห็น….อ้ะ…ซี๊ด…อ่าส์….”
โซ่สวาทร้อนรัก
“มันเรื่องของฉัน ตัวฉันของฉันนมก็นมของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่ง”
“ก็สิทธ์ของความเป็นผัวคนแรกของคุณไง นมคุณน่ะเป็นของผม ทั้งตัวคุณก็เป็นของผม...เข้าใจไหม? ”
คาเรน เซนโดริก อายุ 32 ปี
หนุ่มลูกครึ่งอเมริกา-อาหรับ ที่มีบุคลิกสุขุมเยือกเย็น เจ้าเล่ห์แสนกล และยังเป็นCEO บริษัทไอทีอินเตอร์เนชั่นกรุ๊ปชื่อดังในอเมริกาที่มีสาขาอยู่ทั่วโลก ในแต่ละวันจะมีสาวๆมาคอยปนเปรอสวาทให้เขาในทุกค่ำคืน และในที่สุดเขาก็จัดการเหยื่อสาวผิดคน เพราะคิดว่าเธอคือคนที่ลูกน้องหามา จึงใช้เงินปิดปากเธอให้จบเรื่อง แต่ใครจะคิดว่าเขาต้องมาเจอกับเธออีกครั้ง
ทับทิม รินลดา ชลวัตร อายุ 25 ปี
สาวแว่นช่างเพ้อ ที่มีความสามารถรอบด้าน พ่วงด้วยวาจาอันจัดจ้านไม่ยอมใคร จนถูกคัดเลือกให้ไปดูงานที่ดูไบ ต้องมาเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นสาวสวยสุดมั่นสำหรับงานครั้งนี้ แต่พอไปถึงเธอกลับถูกซาตาน พรากพรหมจรรย์ไปตั้งแต่วันแรกที่ไปถึง และซาตานคนนั้นก็ดันเป็นเจ้าของบริษัทที่เธอทำงานอยู่ แล้วเธอจะทำอย่างไรต่อไปเมื่อต้องเจอกับเขาอีกครั้ง
ขย่มรักมาเฟีย
"ความทรงจำบ้าบออะไรของคุณ ฉันไม่อยากจะทบทวนอะไรทั้งนั้น ออกไปห่างๆฉันเลยนะ...อื้อ...ปล่อยฉันสิ ไอ้มาเฟียบ้า...จะมายุ่งกับฉันทำไมห้ะ!...."
"ไม่ยุ่งกับเมีย...แล้วจะให้ไปยุ่งกับหมาแมวที่ไหนล่ะหึ...ไม่ได้เจอตั้งนาน...คิดถึงดุ้นของผมไหม...อยากจะอม...อยากจะเลียเหมือนที่เคยทำหรือเปล่า...."
"ไม่....ถ้าคุณเสี้ยนมากนักก็ไปเอากับผู้หญิงของคุณสิ..ผู้หญิงพวกนั้นเขาเต็มใจทำให้คุณแบบถึงอกถึงใจ คุณจะมาบีบบังคับฉันให้เสียแรงทำไม"
"ก็ผู้หญิงพวกนั้นมันไม่ตื่นเต้นเหมือนกับคุณนิ....ผมชอบใช้แรง...โดยเฉพาะกับคุณ....ชอบเยแรงๆ....ตอกแบบจุกๆ และที่สำคัญผมชอบตอนที่คุณครางเหมือนคนกำลังจะตายตอนที่ผมกำลังเอาคุณ"
"ใครโดนคุณเอาก็ต้องครางเหมือนจะตายกันทั้งนั้นแหละ ใหญ่เกินบ้านเกินเมืองซะขนาดนั้น ไปผู้หญิงเอาพวกนั้นไป อย่ามายุ่งกับฉัน...อื้อ...ปล่อยฉันสิ"
"ทำไมชอบไล่ให้ผมไปเอาคนอื่นนักหึ....ไม่เข้าใจเหรอว่าผมจะเอาคุณ....ผมชอบหอยฟิตๆของคุณมากกว่า...ผมหลง...ผมคลั่งไคล้...และผมก็อยากจะได้มันอีก...หลายๆครั้ง....ซ้ำแล้วซ้ำเล่า....จนกว่าหอยน้อยๆของคุณมันจะรับไม่ไหว...อืม....ไม่ได้เอามานานแล้ว....คุณให้ใครมาซ้ำรอยผมหรือเปล่า...."
เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
หนุ่มหล่อ ลูกชายมาเฟียตระกูลใหญ่ผู้เย็นชาไร้ความรู้สึก เขาถูกผู้หญิงหลายคนตราหน้าว่าไร้หัวใจ ถึงอย่างนั้นเพราะความหล่อก็ยังมีผู้หญิงอีกมายมายที่พร้อมจะขึ้นเตียงกับเขา
แต่มีผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารังเกียจและไม่อยากเจอหน้าถึงแม้เธอจะพยายามเท่าไรก็ไม่มีวันมีค่าในสายตาของเขา
“อยากเป็นเมียฉันมากไม่ใช่หรือไง ฉันกำลังจะสนองให้เธอเป็นอยู่นี่ไง แต่ไม่ใช่ในฐานะเมียแต่ง อย่าคิดหวังสูงเกินไป!!”
มิลิน
เธอถูกคนที่ตัวเองแอบรักมาตั้งแต่เด็กรังเกียจเพียงเพราะเขาคิดว่าแม่เธอคือเมียน้อยของพ่อเขา ถึงแม้เขาจะไม่สนใจใยดีอะไรเธอเลย แต่เธอก็ยังรักเขาหมดหัวใจ
ทั้งที่คิดว่าหากยอมยกร่างกายให้เขาแล้วจะได้ความรักกลับคืนมา แต่สุดท้ายก็ได้เพียงความเกลียดชัง
I’m evil guy ปีศาจตัวร้ายพ่ายรัก
3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
ทาสสวาทอสูรเถื่อน
“แพงไปหรือเปล่า สำหรับค่าตัวของคุณอย่างมากก็คืนละแสน” ฟรานติโน่พูดไปพร้อมกับมองร่างบางที่กำลังนั่งอยู่บนตักของเขาด้วยสายตาหื่นกระหาย เขายอมรับว่าเขาชอบผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอสวยและที่สำคัญนมตูมชะมัดยาก
มันโดนใจเขาจริงๆ ยิ่งสเต็ปการอ่อยของผู้หญิงคนนี้เขาก็ยิ่งชอบ เพราะมันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่เธอกำลังทำ
“ถ้าคุณไม่สู้ก็ปล่อยฉันสิคะ ฉันจะได้ไปหาคนที่เขาใจถึงกว่าคุณ” พิชชาภาพูดจบก็เอามือยันหน้าอกของฟรานติโน่แล้วทำท่าจะลุกออกจากตักของเขา ก่อนจะถูกมือใหญ่รั้งเอวไว้ไม่ให้ลุกขึ้น
“ได้ ผมจะให้คุณคืนละล้าน แต่คุณต้องตามใจผมทุกอย่าง” ฟรานติโน่พูดไปพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ คิดว่าคนอย่างเขาจะยอมเสียเงินหนึ่งล้านบาทง่ายๆงั้นเหรอ คอยดูเถอะเขาจะตักตวงจากเธอให้คุ้มสมราคาที่เขาต้องจ่ายไป
เมียขัดดอก
"คุณหมอคะฉันขอร้องล่ะคุณหมอช่วยแม่ฉันด้วยเถอะนะ" หญิงสาวขอร้องอ้อนวอนถึงขั้นยกมือขึ้นมากราบไหว้
"ทางเราช่วยได้เท่าที่ช่วยจริงๆ" ถ้าเขาทำแบบนั้น โรงพยาบาลของเขาอาจจะถูกฟ้องได้ ซึ่งมันไม่เป็นผลดีเลย และมันก็ไม่คุ้มกับการเสี่ยง
"ฉันขอร้องล่ะค่ะ จะให้กราบเท้าฉันก็ยอม"
"คุณอย่าทำแบบนี้เลย"เขารีบพยุงร่างของหญิงสาวที่กำลังจะคุกเข่าลงตรงหน้าให้กลับขึ้นมายืนใหม่อีกครั้ง
"คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ ฉันเคยเรียนหมอมาค่ะ ฉันคงพอช่วยงานคุณได้ไม่มากก็น้อย" เพราะเธอเคยเรียนมาด้านนี้ก็เลยรู้ว่าใครที่สามารถจะช่วยแม่ของเธอได้ และก็รู้ด้วยว่ามันเสี่ยงมากถ้าจะทำแบบนี้
"คุณก็เคยเรียนหมอมา คุณก็คงจะรู้ผมคงช่วยไม่ได้"
"ถ้าเปลี่ยนจากช่วยงานเป็นเอาร่างกายของฉันแลกเปลี่ยนได้ไหมคะ"
"คุณพูดอะไร"
"ถ้าคุณหมอยอมช่วยผ่าตัดให้แม่ฉันฉันจะยอมมอบร่างกายให้คุณค่ะ" เธอมีคนที่จะมาบริจาคอวัยวะแล้ว เหลือแค่การผ่าตัดเท่านั้น..
BAD FIANCE พันธะรักคู่หมั้นใจร้าย
ดิบ เถื่อน รัก
เมื่อตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนกับ ‘อดีตเพื่อนรัก’ ที่กลายเป็นเพื่อนชัง เพื่อนที่เธอแอบรักเขาเพียงแค่ข้างเดียว เพื่อนที่ตราหน้าว่าเธอคือคนที่ทำให้ผู้หญิงที่เขารักจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ
“ตั้งแต่วันนี้เราขาดกัน! มึงไม่ใช่เพื่อนกูอีกต่อไป อ้อ…แล้วก็จำเอาไว้ด้วยล่ะ ว่าแม้แต่แอบรักกูมึงก็ไม่มีสิทธิ์” เขาประกาศตัดความสัมพันธ์อย่างสิ้นเยื่อขาดใย วาจาทำร้ายหัวใจอย่างแสนสาหัสทำให้เธอน้ำตารื้น
“จอมมึงฟังกูก่อนได้ไหม”
เสียงสั่นเครือพยายามเอ่ยวิงวอน จากนั้นเธอก็วิ่งตามร่างใหญ่ไป แล้วยื้อแขนกำยำเอาไว้สุดแรง ก่อนจะถูกผลักลงไปกองกับผืนทรายร้อนๆ อย่างไร้ปรานี ครั้นจะตามไปยื้ออีกหนก็ต้องผงะ หลับตาปี๋ กลั้นหายใจตัวแข็งทื่อ เมื่อจอมโหดควักปืนออกมายิงเฉียดใบหูไปเพียงเส้นยาแดงผ่าแปด
ปัง!
“ออกไปจากชีวิตกูซะ! แล้วก็อย่ากลับมาให้กูเห็นหน้าอีก!”
เขาเค้นเสียงลอดไรฟัน ขณะทอดสายตาชิงชังมาให้ จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไปอย่างไม่เหลียวหลัง ทิ้งให้คนถูกเขาผลักไสออกไปจากชีวิตร้องไห้ปานปิ่มจะขาดใจ
คุณฟอร์บส์
โอ้พระเจ้า! คำพูดของเขาทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นและหงุดหงิดในเวลาเดียวกัน แม้แต่ตอนนี้ เขาก็ยังเป็นคนเดิมที่หยิ่งยโสและชอบบงการทุกอย่างตามใจตัวเอง
"ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย?" ฉันถาม ขณะที่รู้สึกว่าขาของฉันเริ่มอ่อนแรง
"ขอโทษนะถ้าฉันทำให้เธอคิดว่าเธอมีทางเลือก" เขาพูดก่อนจะคว้าผมของฉันแล้วดันตัวฉันลง บังคับให้ฉันก้มลงและวางมือบนโต๊ะทำงานของเขา
โอ้ พระเจ้า มันทำให้ฉันยิ้ม และทำให้ฉันยิ่งเปียกชุ่ม บรายซ์ ฟอร์บส์ ดุเดือดกว่าที่ฉันเคยจินตนาการไว้มาก
แอนนาลีส สตาร์ลิ่ง สามารถใช้คำพ้องความหมายทุกคำในพจนานุกรมเพื่ออธิบายเจ้านายจอมโหดของเธอ และมันก็ยังไม่เพียงพอ บรายซ์ ฟอร์บส์ เป็นตัวอย่างของความโหดร้าย แต่โชคร้ายที่เขาก็เป็นตัวอย่างของความปรารถนาที่ไม่อาจต้านทานได้เช่นกัน
ในขณะที่ความตึงเครียดระหว่างแอนน์และบรายซ์ถึงจุดที่ควบคุมไม่ได้ แอนนาลีสต้องต่อสู้เพื่อไม่ให้ยอมแพ้ต่อสิ่งยั่วยวน และต้องตัดสินใจอย่างยากลำบาก ระหว่างการตามความทะเยอทะยานในอาชีพของเธอหรือยอมแพ้ต่อความปรารถนาลึกๆ ของเธอ เพราะเส้นแบ่งระหว่างสำนักงานและห้องนอนกำลังจะหายไปอย่างสิ้นเชิง
บรายซ์ไม่รู้จะทำอย่างไรเพื่อให้เธอออกไปจากความคิดของเขา แอนนาลีส สตาร์ลิ่ง เคยเป็นแค่เด็กสาวที่ทำงานกับพ่อของเขา และเป็นที่รักของครอบครัวเขา แต่โชคร้ายสำหรับบรายซ์ เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ขาดไม่ได้และยั่วยวนที่สามารถทำให้เขาคลั่งได้ บรายซ์ไม่รู้ว่าเขาจะสามารถห้ามมือของเขาไม่ให้แตะต้องเธอได้นานแค่ไหน
ในเกมที่อันตราย ที่ธุรกิจและความสุขต้องห้ามมาบรรจบกัน แอนน์และบรายซ์ต้องเผชิญกับเส้นแบ่งที่บางเบาระหว่างเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว ที่ทุกสายตาที่แลกเปลี่ยน ทุกการยั่วยุ เป็นคำเชิญให้สำรวจดินแดนที่อันตรายและไม่รู้จัก













