บทที่ 37 คนสำคัญที่เสียไปไม่ได้

ปัง! ปัง!

พลั่ก!! หมับ!!

“อึก!!!”

ไม่เจ็บ? นอกจากจะไม่เจ็บแล้วยังรับรู้ถึงสัมผัสอบอุ่นที่โอบรัดตัวของเธอไว้อย่างแน่นหนาราวกับจะปกป้องเธอจากอันตรายอีกด้วย เธอหายใจหอบโยน หัวใจเต้นเร็วระรัว เพราะคาดว่ากระสุนคงจะฝั่งเข้าที่แขนของตน แต่เพราะไม่ได้รับความรู้สึกใดๆ นอกจากการกอดรัด จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ