บทที่ 47 เดินผิดทาง

เป็นจริงดังคาด เหมือนว่าพอมันรู้สึกตัว มันจะจำอะไรที่เกิดขึ้นเมื่อวานไม่ได้เลย ผมไม่โกรธมันหรอก ผมเข้าใจ แต่ไม่นานนี้หรอก ผมจะทำให้มันชัดเจนขึ้น ผมปล่อยให้มันนอนพักต่ออีกหน่อย จนอาการดีขึ้นและใกล้เวลาเรียนเข้ามาทุกที ผมก็ให้มันไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ แล้วพามันไปส่งที่ร้านเหล้า ให้มันขับมอเตอร์ไซค์ตามมาอ...