บทที่ 48 กูนึกว่า...

กรี้ดดดดดดดดดดดด

โครม!!!!

“ไอ้เพชร!!!”

ผมร้องตะโกนออกไปสุดเสียง เมื่อเห็นคนๆ นั้นล้มคว่ำ ตัวลอยถลาไปกระแทกกับขอบสนามอย่างรุนแรง ก่อนจะตกลงมานอนทรุดกับพื้น ใบหน้าของผมซีดเผือดไร้สีเลือด ดวงตาเบิ่งกว้าง หัวใจราวกับหยุดเต้นไปชั่วครู่ ก่อนจะกลับมาเต้นเร็วด้วยความหวาดกลัวอย่างที่สุด เสียงจากรอบข้างไม่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ