บทที่ 54 หวนคิดถึง...

ในตอนเช้าของวันถัดมา เธอก็สะลึมสะลือตื่นขึ้น รับรู้ได้ว่าดวงตาปูดบวมจนแทบจะลืมไม่ขึ้น เมื่อตื่นแล้วก็เลือกจะนอนมองพระอาทิตย์ขึ้นที่ขอบฟ้า แสงสีส้มนวลอาบไล้ใบหน้าคม เธอหลับตาซึมซับบรรยากาศที่สงบสุขนี้ ดื่มด่ำกับความเงียบรอบตัว

เสียงจากหน้าประตูห้อง เรียกให้สายตาของเธอหันไปมอง พี่พยาบาลนั่นเองที่มาเช็...