บทที่ 72 จดหมายถึงนายนัฐวุฒิ

ในความฝันที่รางเลือน เห็นคนที่รักสุดหัวใจยืนร้องไห้อยู่ตรงหน้า ไอ้เพชรก้มหน้าลงต่ำ มือถูกยกขึ้นปาดน้ำตาของตัวเองไปมา ทำให้รู้สึกเหมือนกับหัวใจจะฉีกขาดออกจากกัน เจ็บปวดรวดร้าวลึกลงไปภายในจิตใจ

“เพชร อย่าร้องไห้” น้ำเสียงแหบพร่าทุ้มต่ำ สั่นเครืออย่างเจ็บปวดหัวใจ ว่าพลางตั้งใจจะเอื้อมมือไปไขว่คว้า ดึงร...