บทที่ 74 ขอขมา

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก

เหนื่อย......

อึก!

ดะ เดี๋ยว

มืด มันมืด......

ดวงตาทั้งสองมองอะไรไม่เห็น มีเพียงความมืดมิดที่รายล้อมตัว เห็นแสงสว่างเล็กๆ ที่ปลายทางอยู่ไกลลิบๆ เคลื่อนออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ และเขาตั้งใจมุ่งตรงวิ่งเข้าไปหาจนเหนื่อยหอบหายใจแรง ขาที่กำลังก้าวเท้าอยู่ในตอนนี้เริ่มชา และรุดไล่ขึ้นมาเรื่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ