บทที่ 8 หูฟัง NC+++
.
.
.
“จูบสิ แล้วจะไป”
“หึหึ” หลังสิ้นคำพูดที่ไม่เกรงกลัว เธอจึงจำเป็นต้องสั่งสอนคนตรงหน้าสักหน่อย เธอกดจูบเร่าร้อนรุนแรง กัดปากคนในอ้อมแขนจนบวมเจ่อ ฝ่ามือลูบไล้ไปทั่วกาย เสื้อผ้าของเด็กสาวเปียกปอน แนบไปตามลำตัว เผยให้เห็นลวดลายชั้นในจางๆ เพราะเด็กสาวใส่เสื้อสีชมพูอ่อน เนื้อผ้าบางเบา ด้านล่างเป็นเพียงกางเกงยีนส์ขาสั้น ที่รัดตรึงจนแทบจะปริแตกเพราะความอวบอัดของสะโพกผาย
เธอป้อนจูบให้ตามที่เด็กสาวร้องขอ ฝ่ามือเคลื่อนไปตามตัว ก่อนจะซุกไซ้ใต้ผิวผ้า สัมผัสเนื้อเนียนนุ่มมือ เลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆ จนมาถึงหน้าอกอวบอิ่ม เธอละริมฝีปากออก ขบเม้มตามลำคอขาว แต่ไม่ฝากฝังรอยรักไว้ กลับจูบซับเบาๆ เพราะเข้าใจดีว่าหากทิ้งร่องรอยไว้ เด็กสาวคงจะถูกพ่อของเธอเอ็ดไม่น้อย เธอจึงทำได้เพียงกดจูบซับและไล้ลิ้นเลียไปมา ดูดดุนความหวานเพียงเบาบาง หากแต่ก็สามารถเรียกเสียงครางหวานได้
“อือออ”
“หึ พี่เตือนแล้วนะครับ” ว่าพลางกระซิบข้างใบหูเล็ก ขบกัดเบาๆ จนเด็กสาวหน้าเชิดขึ้น หลับตาพริ้ม เธอจัดการดันชั้นในของเด็กสาว ขึ้นไปค้างอยู่ที่หน้าอกก่อนจะก้มลงดูดดุนยอดอกที่แข็งเป็นตุ่มไตจนดันผ้าผืนบางขึ้นเป็นรอยนู่นเด่น ดูดดุนผ่านเนื้อผ้า สลับกับขบกัด มือทั้งสองข้างไม่เว้นว่าง เคล้นคลึงไปทั่วอกอวบ ขย้ำเต็มไม้เต็มมือไม่ออมแรงแม้แต่น้อย
“อ๊ะ อะ อื้ออออ”
“อืมมมม” มือของเธอละจากอกข้างหนึ่ง เลื่อนลงไปด้านล่างช้าๆ แนบติดผิวเนียน ซุกหายเข้าไปที่กางเกงในของเด็กสาว ก่อนจะสะกิดนิ้วลงที่ตุ่มเล็กนู่น บดคลึงไปมา
“อ๊า พี่เพชร ฮึก”
“หืมมม ว่าไงครับ” เธอตอบกลับเสียงพร่า ขณะที่เร่งมือให้หนักขึ้น ไม่สนใจว่าเจ้าของร่างจะบิดเร้ากายหนีขนาดไหน ฝ่ามือของเธอตามติดเป็นเงาตามตัว สองขาเรียวหนีบแน่นเข้าหากัน หวังให้เธอละมือจากการบดคลึง หารู้ไม่ว่ากลับยิ่งทำให้เธอขยับได้ง่ายขึ้น เพราะการขยับค้างไปไหนไม่ได้ ปลายนิ้วจึงค้างเติ่งอยู่ที่ตุ่มเล็กกลางกายสาวนั้นเอง
“สะ เสียว ฮื้อออ พอแล้ว เสียว”
“ไม่อยากทำแล้วหรอครับ ให้พี่พอก่อนไหม” เธอว่าอย่างเย้าแหย่ เพราะเข้าใจดีว่าคำว่า พอ ที่เด็กสาวพูดถึงคืออะไร จึงแกล้งเอ่ยถามออกไปก่อนจะหยุดมือลง
“มะ มะ ไม่ใช่ พอแล้ว ฮึก เข้ามาสักที” เด็กสาวว่าอย่างไร้สติสัมปชัญญะ เร่งเร้าให้เธอสอดแทรกเข้าไปภายในกายอย่างรุ่มร้อนทรมาน
“หึหึ แฉะเชียวนะครับ” เมื่อเธอเลื่อนมือให้ลึกขึ้น จนไปถึงช่องทางรัก ก็สัมผัสความฉ่ำชื้นที่ไม่เหมือนกับสายน้ำไหลรินรดกาย แต่กลับเป็นน้ำเมือกใสสีขาว จนมือของเธอเคลื่อนเข้าไปได้โดยง่าย เด็กสาวหันหน้าหนี ใบหน้าขึ้นสีจัด กัดริมฝีปากข่มความเขินอาย
“อะ อะ อ๊ะ อื้ออ”
“อืมมม ร้อนจริงนะ” ว่าพลางแทรกนิ้วมือเข้าหาช้าๆ เพราะยังเป็นเด็กสาวแรกแย้ม ช่องทางยังคงรัดตรึงจนแทบขยับไม่ได้ เธอจึงส่งนิ้วมือเข้าไปสำรวจได้เพียงหนึ่งนิ้ว จนสุดปลายนิ้วมือ เพราะเธอล่วงล้ำโดยที่ยังไม่ได้ปลดกางเกงและชั้นในของเด็กสาวออก จึงทำให้ไม่สามารถขยับเข้าออกได้อย่างใจคิด จึงฝั่งนิ้วมือแน่นแล้วหมุนคว้านไปทั่วโพร่งนุ่มแทน
“อ๊าาาาาาาาาา พะ พะ พี่เพชร ฮื้อออออ เสียว เปรี้ยวเสียววว อืออออออ” เพราะกลัวว่าเสียงครวญครางจะดังเกินไป จนต้องยืดตัวไปกดจูบ ปกปิดเสียงครางรัญจวนใจเอาไว้ ก่อนจะแทรกนิ้วมือเพิ่มเป็นสองนิ้ว เมื่อช่องทางขยับขยาย เด็กสาวเกร็งจิกเล็บแน่นลงที่ต้นแขนและหัวไหล่ของเธอ
“อะ จะ เจ็บ ฮือ พี่เพชร เจ็บ” เด็กสาวร้องบอก เธอจึงแช่นิ้วค้างไว้ รอให้ปรับตัวอย่างใจเย็น ในขณะที่ริมฝีปากก็ก้มลง หันมาดูดดุนยอดอกผ่านเนื้อผ้า จนเมื่อช่องทางรักเริ่มคลายตัว เธอจนเริ่มต้นขยับอีกครั้ง ฝ่ามือเคลื่อนไปปลดเอากางเกงยีนส์และชั้นในของเด็กสาวออก เพื่อที่จะได้ขยับได้มากขึ้น จนเกิดเสียงครางกระเส่าผสมไปกับเสียงขยับนิ้วมือ
แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ
“อ่าาา พี่เพชร พี่เพชร เปรี้ยวเสียว ฮืออออ เสียวค่ะ”
“ไอ้เพชรเอ้ย ไอ้เปรี้ยวได้เข้ามาหาเอ็งไหมว่ะ” เสียงที่ดังขึ้นจากนอกห้องน้ำหญิง ทำให้เด็กสาวใต้ร่างสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงบิดา ช่องทางรักบีบรัดแน่น ตอดตุ้บกระชั้นรัวเร็ว เธอทำมือให้เงียบเสียงลง ในขณะที่มือก็ยังคงขยับเข้าออกไม่มีผ่อนแรง แม้จะยากลำบากเพราะการบีบรัดที่แน่นหนา แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับเธอ ก่อนจะตะโกนตอบออกไป
“มาแล้วไปแล้วลุง” ว่าพลางหันมายกยิ้มขบขันให้เด็กสาวใต้วงแขน มือหนึ่งยกปกปากกลั้นเสียงคราง อีกมือจับรั้งข้อมือเธอแน่นเพื่อให้หยุดการกระทำ
“อ้าว หายไปไหนวะ ข้าตามหามันจนจะทั่วค่ายอยู่แล้วเนี้ย เออๆ เอ็งอาบน้ำไปเถอะ”
“ถ้าฉันเจอจะบอกให้นะว่าลุงหาอยู่”
“เออๆ ขอบใจมาก ข้าไปละ”
“อ๊ะ!!!!”
“เป็นอะไรวะไอ้เพชร ร้องซะดัง” ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวเท้าเดินไปไหน เสียงร้องลั่นที่ดังออกมาจากห้องน้ำในสุดก็เล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน จนต้องส่งเสียงร้องทักออกไป อีกฝ่ายก็ยังเงียบอยู่ จนอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ กำลังใจชั่งใจว่าจะเดินเข้าไปดีหรือไม่ ขณะที่เท้ากำลังจะก้าวเดินเข้าไป อีกฝ่ายก็ตะโกนกลับมา
“ไม่มีอะไรลง คุยกับลุงอะแหละ จะลื่นล้มเอา เลยร้องเสียงดังไปหน่อย”
“เออๆ อย่ามาตายที่นี่นะโว้ยยย ไปละๆ” เมื่อมั่นใจว่าลุงเจ้าของค่ายจากไปไกลแล้วก็หันมามองเด็กสาวที่นั่งกองอยู่กับพื้น อย่างเอ็นดู
“พ่อตามหาน่ะเปรี้ยว” เด็กสาวมองค้อนแรงๆ หนึ่งครั้งก่อนจะบ่น
“พี่เพชรเล่นอะไรไม่รู้ ถ้าพ่อได้ยินจะทำยังไง”
“แต่ก็ไม่ได้ยินไม่ใช่รึไง เพราะพี่เก็บเสียงให้แล้วนี่” ว่าพร้อมกับโชว์หลักฐานให้อีกฝ่ายดู เมื่อตอนที่ลุงหมานจะเดินจากไป เธอตั้งใจแกล้งเด็กเอาแต่ใจคนนี้ โดยการแทรกนิ้วเข้าไปถึง 3 นิ้ว ที่เดียวจนสุด เป็นผลให้เด็กสาวร้องเสียงลั่น ก่อนจะเป็นเธอที่ตามประกบจูบอย่างรวดเร็ว เสียงครางจึงถูกกักขังอยู่ภายในลำคอ มือก็กระแทกสวนอย่างรุนแรง เพียงไม่นานก็ถูกปลดปล่อยออกมา เด็กสาวตัวเกร็งกระตุก แววตาล่องลอย ก่อนจะค่อยๆ ทรุดตัวนั่งลงกับพื้นห้องน้ำ เมื่อปล่อยไว้สักพัก สติจึงกลับคืน และเธอก็ได้ค้อนอันเบ้อเริ่มกลับมาแทน
“ฮะๆ” หัวเราะพลางลูบเส้นผมที่เปียกลู่ของหญิงสาว หยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่ ขณะที่กำลังจะก้าวเท้าออกจากห้องน้ำ ไม่วายหันมาบอกก่อนจาก
“รีบขึ้นห้องไปอาบน้ำแต่งตัวนะครับ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา พี่ไม่รับผิดชอบนะ” ว่าจบก็เดินจากมา ไปหยิบกระเป๋าของตัวเอง ยกมือไหว้ลาคนแก่กว่า แล้วขับรถคู่ใจกลับบ้านทันที
มาถึงบ้านก็ต้องแปลกใจ เมื่อ C-HR คันสีเขียวมิ้นต์จอดเด่นเป็นสง่าอยู่ที่หน้าบ้าน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ารถใคร.... คิดในใจพลางสาวเท้าเข้าบ้าน จนเจอมันนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ที่โซฟาห้องรับแขกของบ้าน
“มาทำไม” ว่าพลางขมวดคิ้วมองที่มันนั่งสบายใจอกสบายใจในบ้านของคนอื่นแบบนี้
“ลืมของไว้เมื่อวาน” ไอ้วุฒิว่าแล้วชูสิ่งที่อยู่ในมือให้ดู ก็แค่สายหูฟัง.....
“มึงบอกกูก็ได้ไอ้ห่า ของแค่นี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาติดไปให้ก็ได้ ถ่อมาทำซากอะไร”
“เพชร พูดไม่เพราะเลยลูก” เสียงของมารดาที่ดังขึ้นจากข้างหลังทำให้เธอต้องหมุนกายกลับไปมอง ก่อนจะยิ่งงงหนักขึ้นไปอีกเมื่อเห็นน้ำและขนมพรั่งพร้อม จนถึงบางอ้อก็เมื่อมารดาวางลงตรงหน้าแขก ก่อนจะเอ่ยปากบอก
“แม่เอามาให้ลูก คุยเล่นกันไปนะ แม่ขอไปทำกับข้าวก่อน”
“ขอบคุณครับแม่” ไอ้วุฒิว่าแล้วยกมือไหว้ขอบคุณ เธอจึงทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอีกฝั่งหนึ่งข้างๆ กัน นั่งไขว่ห้าง เอนหลังไปกับพนักพิง มือข้างหนึ่งวางพาดไปกับเบาะ อีกข้างยกขึ้นเท้ากับที่พักแขน
“กูเล่นได้ไหม” ไอ้วุฒิว่าพลางชี้นิ้วไปที่เครื่องเล่นเกมของเธอที่ต่อเสียบคาไว้ จนเธออดที่จะด่าอีกรอบไม่ได้
“ไม่ กูไม่ให้มึงเล่น รีบๆ กลับไปได้ล่ะ ของก็เอาแล้ว มึงจะอยู่ทำไมอีก”
“แม่มึงชวนกูกินข้าวเย็น” มันว่าพลางหันมายักคิ้วให้อย่างเป็นต่อ
“บ้านมึงไม่มีแดกรึไง ถึงต้องมาแดกข้าวบ้านคนอื่น”
“เปล่า บ้านกูมีแดก แต่ไม่อร่อยเท่าของแม่มึง แม่คร้าบบบบบ กับข้าวแม่อร่อยมากเลยคร้าบบบบบ ใกล้เสร็จรึยังคร้าบ” ประโยคแรกมันหันมาคุยกับเธอ หากแต่ประโยคหลังกลับตะโกนลั่นบ้าน หวังให้มันดังไปถึงในครัว จนได้ยินเสียงแม่ตะโกนตอบกลับมา
“อีกแป๊บหนึ่งนะลูก อดใจรอก่อนน้าาาาา” ยิ่งแม่เธอตะโกนกลับมาแบบนี้ยิ่งทำให้เธอหมั่นไส้ไอ้คนตรงหน้านี้มากขึ้น จนอดไม่ได้ที่เท้าจะกระตุก
ปึก!
“โอ้ย!!! เหี้ยย มึงถีบกูทำไมเนี้ย” ไอ้วุฒิว่างพลางลูบๆ ต้นขาด้านนอกปอยๆ หันมองเธออย่างเอาเรื่อง ซึ่งเธอก็ตอบกลับไปหน้านิ่ง
“ตีนกูกระตุกไปเอง” ยิ่งมันได้คำตอบนี้ ใบหน้าของมันยิ่งทวีความโมโหขึ้นไปอีก ก่อนจะแสยะยิ้มเอ่ย
“พ่อแม่มึงไม่รักละสิ”
ปึก!!!!!!
ครั้งนี้เท้าของกระแทกลงที่เดิมอีกครั้ง ซึ่งมันก็โดนทั้งมือทั้งขา ของไอ้คนกวนตีนข้างๆ
“ฮึก กูจะฟ้องแม่มึง!!!” ไอ้วุฒิว่าแล้วทำท่าเบะปากเหมือนจะร้องไห้ มือข้างที่เจ็บลูบขาตัวเอง มืออีกข้างก็ลูบมือที่เจ็บอีกที่ ท่าทางแปลกพิกลจนเธอหลุดหัวเราะ แล้วกล่าวสำทับ
“หึ พ่อแม่กูรักกูมากกกก แล้วพ่อแม่มึงละรักลูกเหี้ยๆ แบบมึงไหม อีกอย่าง มึงก็ลองฟ้องแม่กูดูสิ จะได้รู้ว่าแม่กูจะเชื่อใคร” จบคำของเธอก็ลอบสังเกตใบหน้าของไอ้วุฒิมัน จนเห็นว่ามันนิ่งค้างมองเธออยู่อย่างนั้น มือทั้งสองข้างผละออกจากต้นขาด้านนอก หันหน้าตรง กดเปิดทีวี แล้วไม่ได้พูดอะไรอีก เธอขมวดคิ้วมองคนข้างกายที่ท่าทางเปลี่ยนไป ไม่ยียวนกวนประสาทเหมือนเคยก็อดสะกิดใจไม่ได้ หรือเธอพูดอะไรที่ไม่ควร???
เพื่อลดความอึดอัดใจภายใน หลังจากเห็นทางทีที่เปลี่ยนไปของไอ้วุฒิ เธอจึงเดินไปหยิบเอาจอยที่เสียบชาร์ตไว้ขึ้นมาทั้งสองอัน ยื่นไปตรงหน้ามัน มันเองก็เงยหน้ามองก่อนจะรับไปถือไว้ ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ อีกครั้ง หยิบรีโมทมาสลับทางการแสดงผลของทีวี เลื่อนๆ เกมหาเกมที่น่าจะผ่อนคลาย เบาสมอง และแก้ไขสถานการณ์อึดอัดตรงหน้านี้ได้ จนมาจบที่เกมๆ หนึ่ง
“มึงหยุดเลยนะไอ้สัส ให้กูไปก่อน!!”
“เรื่องดิ กูต้องชนะเว้ยยยยย”
“กูไม่เคยเล่น มึงไม่ต่อให้กูหน่อยรึไงว่ะ!!!”
“กูก็พึ่งจะเคยเล่นเหมือนมึงไหมไอ้ควายย”
เสียงสบถด่าดังลั่นบ้านสลับกับเสียงกดต๊อกๆ แต๊กๆ ของจอยในมือ ตอนนี้ทั้งเธอและไอ้วุฒิกำลังเถียงกันอย่างเอาเป็นเอาตายกับการเล่นเกมตรงหน้า จนลบเลือนความมัวหมองเมื่อช่วงเย็นไปจนหมดสิ้น และตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่งบอกว่า 6 โมงกว่าเกือบจะหนึ่งทุ่มตรง พ่อของเธอถึงได้ขับรถที่มีตราสัญลักษณ์ของตำรวจเด่นชัดที่หน้ารถเข้าไปจอดภายในบ้าน เมื่อพ่อของเธอมาถึง จึงได้ฤกษ์ในการทานอาหารเย็น ที่แม่ของเธอเข้าครัวตั้งแต่บ่าย 3 โมง
บนโต๊ะทานอาหาร บิดาของเธอปรายตามองไอ้วุฒิอย่างงุนงง แล้วเลื่อนมาสบสายตาเธอเป็นคำถาม เธอจึงตอบกลับไปทันที
“มันลืมของไว้ที่บ้านเรา”
“แล้ว???”
“แม่ก็เลยชวนมันอยู่ทานข้าวเย็น” สายตาคมตวัดหันกลับไปมองมารดา ซึ่งแม่ของเธอก็แค่ยกยิ้มจางๆ พ่อเธอจึงสะบัดหน้าพรืด แล้วหันมาตั้งใจทานข้าวแทน บนโต๊ะมีแต่เสียงของแม่กับไอ้วุฒิดังสลับไปมา ลูกอย่างนั้น ลูกอย่างนี้ อันนั้นอร่อย อันนี้ทำสุดฝีมือ ส่วนไอ้วุฒิก็ ครับ ขอบคุณครับ อร่อยมากๆ เลยครับ อ่า ผมอยากเป็นลูกแม่จัง จะมีก็แต่เธอกับพ่อเท่านั้นที่นั่งทานเงียบๆ เขาว่าลูกสาวมักจะได้พ่อท่าจะจริง....
เมื่อทานเสร็จแล้วเธอก็ช่วยมารดาจัดเก็บโต๊ะอาหาร ส่วนไอ้วุฒิก็คอยดูแลเรื่องล้างจานให้ จนเมื่อทุกอย่างถูกจัดการไปหมดแล้ว ถึงได้ย้ายทัพมานอนแผ่หลาบนโซฟา
“ถ้ากูมาฝากท้องบ้านมึงทุกวัน แม่มึงจะด่ากูไหมเนื้ย” ไอ้วุฒิว่าแล้วลูบท้องตัวเองไปมา แสดงให้ดูว่าตัวเองอิ่มจุกขนาดไหน
“แดกข้าวเสร็จแล้วก็กลับไปดิ๊ กูจะได้ไปพักผ่อนสักที” เอ่ยปากไล่ทันทีไม่มีอ้อมค้อม มันปรายตามองนิดๆ เหมือนงอนๆ แล้วใครสนละ?? มันทำท่าปากยื่นปากยาว บ่นขมุบขมิบ ผุดตัวลุกขึ้นจากโซฟา เดินเข้าไปในครัวที่แม่กำลังทำขนม ส่วนพ่อก็ขึ้นไปอาบน้ำให้สบายตัว
“แม่ครับ ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ขอบคุณมากเลยครับ อาหารอร่อยสุดๆ อยากจะมาฝากท้องทุกวันเลย”
“จ้าๆ ไปเถอะ ขับรถระวังนะลูก ไว้วันไหนเพชรกลับบ้านแม่จะฝากเพชรให้เอาไปให้นะ”
“ขอบคุณมากๆ เลยคร้าบบบ ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ไอ้วุฒิยกมือไหว้แม่อีกครั้ง แล้วผละจากมา มันแวะมาบอกเธออีกทีว่าจะกลับแล้ว ซึ่งเธอก็ตอบไปเพียงว่า เออ สั้นๆ จัดการเก็บเครื่องเล่นเกม ถอดแผ่นเกมออก จัดเก็บเข้าชั้นให้เรียบร้อย แล้วจึงกดปิดทีวี หันมาตรวจสอบความเรียบร้อยอีกครั้ง จนไปสะดุดตากับบางสิ่ง สีดำเป็นเส้นสาย
เธอส่ายหัวเบาๆ กับความไม่ได้เรื่องของมัน ควาย ควายแท้ๆ จะด่าว่าควายก็ยังสงสารควายตัวจริงเสียอีก มึงมาบ้านกูเพราะลืมหูฟัง แต่พอจะกลับมึงดันลืมอีกนี่นะ??? มึงมาหลอกแดกข้าวบ้านกูฟรีแน่ๆ ห่าาาา
เธอคิดแล้วส่ายหัวอีกครั้งกับความไม่ได้เรื่องของเพื่อน จัดการหยิบเอาสายหูฟังติดมือมาด้วย จับยัดเข้าไปไว้ในกระเป๋าสะพายของตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำพักผ่อนบ้าง หลังจากอาบน้ำเสร็จ เวลาผ่านไปราวชั่วโมงกว่าที่นอนเล่นอยู่บนเตียง เสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้น
ติ้ง!
Wut : ไอ้เพชร กูลืมหูฟังไว้บ้านมึงงงงงงงงงงง
Phet : เรื่องของมึง
Wut : งั้นพรุ่งนี้กูไปเอานะ
Phet : มึงจะมาหลอกแดกข้าวฟรีบ้านกูก็พูดมา
Wut : ไอ้สัส กูลืมจริงๆ เนี้ย
Phet : แล้วเกี่ยวอะไรกะกู กูไม่ใช่คนที่ลืมสักหน่อย
Wut : มึงเอามาให้กูทีดิ เดี๋ยวกูเลี้ยงข้าว
Phet : กูไม่ได้เห็นแก่กินเหมือนมึง
Wut : ห่า กูเลี้ยงเหล้าก็ได้เอ้า!!
Phet : เออ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูเอาไปให้
Wut : สัส คุ้มไหมว่ะเนี้ยกู หรือกูจะไปเอากะมึงที่บ้านดี แม่ง คงประหยัดกว่าเลี้ยงเหล้ามึงอีก
เธออ่านข้อความสุดท้ายที่มันส่งมา คิ้วกระตุกนิดหน่อยกับประโยคที่มันพิมพ์มา จะไม่คิดอะไรมันก็ได้อยู่ แต่เธอนี่สิ อดจะขมวดคิ้วไม่ได้ ก่อนจะเลิกสนใจ แล้วล้มตัวลงนอนพักผ่อน อ่า เหนื่อยฉิบหาย คิดในใจก่อนจะดำดิ่งสู่ความมืดมิด ผ่อนคลายร่างกายเต็มที่ นอนหลับอย่างสบายอกสบายใจ
