บทที่ 24 14 ห้านาที(3)

สวนสาธารณะใกล้ร้านโตเกียว

เวลา 17.45 น.

“คนอะไรน่ารักที่สุด” ฉันยิ้มกว้างเมื่อพี่เคลิ้มยื่นถุงโตเกียวให้ฉัน

“กูยอมมึงทำไมวะ กูไม่เข้าใจตัวเองฉิบหายว่าทำไมต้องไปต่อคิวซื้อขนมหวานให้มึง” พี่เคลิ้มบ่นและนั่งลงข้างฉัน ตอนนี้เรานั่งที่สวนสาธารณะตรงข้ามกับร้านโตเกียวเมื่อวานค่ะ

ที่มาโผล่ตรงนี้ได้ ก็เพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ