บทที่ 58 52 ตัวภาระ

ฉันถูกอุ้มนั่งวีลแชร์ด้วยความทะนุถนอม เข็นโดยพี่เรียว พี่เมืองไม้ไปหาของมาให้ฉันกิน พี่เรียวเขาเข็นฉันเข้ามาในห้องอีกห้องซึ่งติดอยู่ข้าง ๆ ห้องพักของฉัน ฉันเห็นพี่ทิวนอนหลับอยู่บนเตียงผู้ป่วย สภาพใบหน้ายับเยิน ขาข้างที่ถูกยิงพันด้วยผ้า

‘พี่รอวิวข้างนอกนะคะ’ ฉันหันไปบอกพี่เรียว ‘พี่ทิวเป็นไงบ้างนาฟ’...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ