บทที่ 15 บทที่ 14 งานเลี้ยง

บทที่ 14 งานเลี้ยง

วันต่อมา

ร่างเล็กค่อย ๆ ดันตัวลุกขึ้นมานั่งด้วยความยากลำบาก สายตาเธอพร่ามัวจนจับโฟกัสไม่ได้แต่ทว่าจู่ ๆ ก็มีฝ่ามือหนาจับไหล่แล้วดันตัวเธอนอนลงอีกครั้งหนึ่ง

“ถ้ามึนหัวก็นอนลงก่อน อย่าเพิ่งรีบลุก”

“พีร์…” เสียงที่เปล่งออกไปแผ่วเบาจนจางหายไปในอากาศ อยากจะถามต่อว่าทำไมเขาถึงได้มานั่ง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ