บทที่ 23 บทที่ 22 ปลอบใจ

บทที่ 22 ปลอบใจ

01:00 น.

พีร์เจเปิดประตูห้องนอนแล้วกวาดสายตามองรอบห้อง เขาไม่ได้เปิดไฟให้สว่างก่อนจะเดินไปที่ห้องนอนเทียน่า กำลังจะเคาะประตูแต่หางตาเหลือบเห็นเธอยืนอยู่ที่ระเบียง

“ทำไมยังไม่นอน” เขาเอ่ยถามเสียงเรียบจนคนที่นั่งเหม่ออยู่รีบหันมามอง เมื่อครู่เธอไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าแม้กระทั่งเสียงเปิดป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ