บทที่ 47 47

เสียงเตือนนั้นทำให้สีหน้าคนฟังเปลี่ยนไปในฉับพลันและโดยไม่ทันหายใจหายคอเขาก็พลิกร่างเล็กให้ขึ้นไปอยู่บนตัวเขา ชายหนุ่มยังกอดหญิงสาวไว้แน่น นัยน์ตาสีน้ำตาลอมเทาเป็นประกายหม่นลง ปื้นคิ้วหนาเหนือดวงตาคมขมวดเข้าหากัน แต่แล้วเขาก็เลิกริมฝีปากขึ้น

“ทำไมผมจะต้องระวังตัว...คุณรู้อะไรมาอย่างนั้นหรือ”

“มะ......

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ