บทที่ 57 57

โธมัสกล่าวแล้วจับมือนายตำรวจก่อนจะเดินกลับไปหยุดที่หน้าห้องฉุกเฉิน เขามองผ่านบานกระจกทางหน้าต่างเล็ก ๆ ขณะถอนใจโล่ง ดาราวดีพ้นขีดอันตรายและหลังจากนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาจะไม่มีวันทอดทิ้งให้เธอต้องเดียวดายอีกต่อไป

แสงแดดอ่อนและเสียงนกร้องทำให้ดาราวดีลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าอีกวันหลังจากที่เธอต้องพัก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ