บทที่ 22 ความทรงจำ

“นายนี่มัน...”

“เฮ้ย ๆ เลิกทะเลาะกันสักห้านาทีได้ป่ะวะ!”

ฉันยั้งปากที่กำลังจะด่าเขาเอาไว้เมื่อน้ำเสียงหงุดหงิดสุด ๆ ของซานฟรานขัดขึ้น หมอนั่นเดินโอบไหล่แหวนเพชรออกมาจากในบ้านก่อนจะดึงกุญแจรถไปจากมือพี่ชายตัวเอง

“เดี๋ยวขับเอง เฮียไปนั่งเบาะหลังกับ ‘เมีย’ เหอะไป”

“...” ฉันเม้มริมฝีปากแน่น เกลียดสายตาก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ