บทที่ 42 เผลอตัว

นี่มันเกินไปแล้วนะ… ฟรานซิสทำเกินไปแล้ว!

ปั่ก!

“ปล่อย ถอยออกไป!” ฉันเงื้อมือขึ้นทุบไหล่เขาสุดแรง รู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ ไปทั่วทั้งตัวเลย มือหนาไม่ยอมปล่อยออกจากสะโพกของฉัน แถมใบหน้าของเขายังลดต่ำลงมาใกล้กันจนเกินพอดี เขาทำแบบนี้ทำไม ทำไปเพื่ออะไรกัน ทำไมต้องมายุ่งวุ่นวายกับฉันนักหนา

“เลือกมา จะกลับดี ๆ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ