บทที่ 80 หายไป

ฉันปาดน้ำตาข้างแก้มออกก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งบนเตียงโดยไม่ให้เขารู้สึกตัว มือหนาถูกยกออกจากร่างกายฉันช้า ๆ สายตามองหาเสื้อผ้าของตัวเองแล้วเอื้อมหยิบมันขึ้นมา

“นี่มัน…” ฉันพลิกข้อมือทั้งสองข้างของตัวเองขึ้นมาดูก็พบว่ามีพลาสเตอร์ปิดรอยแผลจากการถูกผ้าบาดอย่างเรียบร้อย ฉันละสายตากลับไปมองผู้ชายข้างตัวอ...