บทที่ 84 ค่าโง่

กึก…

แก้วเหล้าในมือผมชะงักไปเล็กน้อย ผมเหลือบตามองไอ้โลกันต์อย่างจับผิด หน้าตามันไม่เหมือนคนโกหกสักนิด นี่มันกำลังจะไปจริง ๆ เหรอวะนั่น

“ทำหน้าเหมือนอาลัยอาวรณ์กู”

“ฝันเถอะมึง กูสาปส่งน่ะสิไม่ว่า!” ผมกระดกเหล้าเข้าปากแล้วไม่หันไปสนใจมันอีก ได้ยินเสียงแค่นหัวเราะเหมือนสมเพชกันก่อนจะตามมาด้วยเสียงถอนห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ